Και κάνει τόσο κρύο

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλή εβδομάδα φίλοι μου, συνεχίζοντας ερωτικά....να μου είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τη θάλασσα την ρώτησα, ψυχή μου αν γυρίσεις
και κείνη μου απάντησε, τ` αστέρια να ρωτήσεις.
Τα πουλιά που κελαιδούν , το ίδιο τα ρωτάω
και μου είπανε κελαιδιστά, στα σύννεφα να πάω.

Εστράφηκα τα κοίταξα, σύννεφα να μου πείτε
που είναι η ψυχούλα μου, μήπως εσείς τη βρείτε.
Έσκυψα και γονάτισα κι` είπα στο θεό
θεέ μου λίγο βοήθα με, μια στάλα να την δω.

Ρώτησα τα ψηλά βουνά, ρώτησα και το κύμα
κι` αυτά δεν αποκρίθηκαν, πονώ και είναι κρίμα.
Τους ανθρώπους ρώτησα, τους ξένους τους διαβάτες
και κείνοι μου απάντησαν, μες στης ζωής τις στράτες.

Διαβήκαν χρόνοι και καιροί κι` εγώ όλο ρωτάω
στοίχειωσα νύχτες να γυρνώ, μου λείπει και πονάω.
Το φεγγαράκι κοίταξε, λυπήθηκε για μένα
ξέχασε μου` πε, μην πονάς, δεν σ` είχε αυτή καδένα.

Γυρίζω ο δόλιος μοναχός, όταν η αυγή χαράζει
δεν έχει οδό κι` αναπαμό, ζωής τελευταία πράξη.
Έκλεισα τα πορτόφυλλα, διπλώθηκα στα δύο
δεν ψάχνω πια ούτε ρωτώ και κάνει τόσο κρύο.

27-4-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-04-2020