Η φεγγαρόλουστη

Δημιουργός: Ουτοπία, Πόλυ

Γραμμένο το 2007 για την 16χρονη τότε κόρη μου η οποία μεγαλώνοντας μου στάθηκε όσο κανείς άλλος στα δύσκολα. Κλέα παιδί μου σ' ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σ' ενός αγγέλου το φτερό ακουμπισμένη
η φεγγαρόλουστη και πάλι ταξιδεύει,
μέσα στου νου τον γαλαξία την προσμένει
'κείνο το όνειρο που πάντα τη μαγεύει.

Κλείνει τα μάτια και το άπειρο αγκαλιάζει
τείνει τα χέρια, μέσα κλείνει τον Θεό,
να του μιλήσει θέλει λίγο μα διστάζει
κι έτσι κρατά μες στην καρδιά το μυστικό.

Λευκή κορδέλα στα μαλλιά να ανεμίζει
εκεί ψηλά δεν τον φοβάται τον χρησμό
όλους τους δαίμονες της γης μεμιάς ξορκίζει
φορώντας άστρα στο λαιμό για φυλαχτό.

Έτσι απαλά όπως ακούω ν' ανασαίνει
χρυσό μετάξι τ' απλωμένα της μαλλιά,
εύχομαι Θέ μου να 'ναι πάλι ευτυχισμένη
κι όταν τα όνειρα δε θα 'χει αγκαλιά.

Απρίλιος 2007
Πόλυ ⚘

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-04-2020