Το σύννεφο που με εξουσιάζει

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλό ξημέρωμα φίλοι μου, σας ευχαριστώ από καρδιάς πάντα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έλα και τραγούδησε μου
την αυγή
να μπει ο ήλιος από το παραθύρι.
Φέρε μου νέα καλά
γιατί ξέρεις εγώ ξέρεις.
Προσμένω.
Με ένα χαρτί στα χέρια
να ζωγραφίσω την αγάπη.

Θα της βάλω χαμόγελα
μια αχτίδα μπλε,
μια ροδιά θα βάλω
ναι μια ροδιά
ανθισμένη νυφούλα
και άσπρα πουλιά
μυριάδες άσπρα πουλιά.
Να μου τραγουδούν την αγάπη.

Άνοιξε αυτό το παράθυρο στον ήλιο
κι` έλα να ταξιδέψουμε
σε άλλες χώρες.
Στις χώρες του χαμόγελου
και της γιορτής.
Σε χώρες της χαράς
και του προσκυνήματος.

Γιατί ξέρεις εγώ ξέρεις
μένω χρόνια εδώ
και κουράστηκα.
Έχει πέτρες βουνά
στουρνάρια και βάτα.
Και εγώ μπογιατίζω
όλο μπογιατίζω
έναν ήλιο.

Να μου ζεστάνει τα χέρια
να μου ζεστάνει την ψυχή
να βγω να χορέψω.
Με το άσπρο μου φουστάνι
ναρ` θουν βιολιά
να παίζουν τη μελωδία της ζωής.
Να παίζουν, να παίζουν
για να ξεχάσω.
Το σύννεφο
που με εξουσιάζει.

8-5-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-05-2020