Τα βράδια που κυοφορούνται οι μεγάλες ιδέες

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B][I]Τα βράδια που κυοφορούνται οι μεγάλες ιδέες
~~

Διπλώσανε οι στίχοι μου σε κάτασπρο πανί
στο πιο υψηλό, με εξόρισαν, της λησμονιάς κατάρτι
με τα μαλλιά μου ξέπλεκα και σείονταν οι ιστοί
κι απάνω που τα έλυσα, τυλίχτηκα μ’ εφιάλτες
μια μελωδία με νότες στο κορμί να συγγραφεί

τουλάχιστον να ‘χει ένα μέρος να κρυφτεί η αλήθεια
τα βράδια που κυοφορούνται οι μεγάλες ιδέες
τα βράδια ξεμυτούν και οι αλήτισσες ώρες
που σέρνουν τους μεθυστικούς τους στίχους
με φθόγγους και αλαλαγμούς αφύσικους
βγαλμένους από λυπημένες απορίες..

Συγκίνηση, θα πει κανείς. Συμπόνοια. Σύμπνοια;
Η εύνοια των προνομιούχων συρφετών
των όχλων, δύστυχων ιστοριών μας
των αλληλουχιών που δέσανε ακατάλληλη στιγμή
κι ακούμπησε ημίγυμνη η περηφάνια στο οδόστρωμα
κι απώλεσε κάθε ίχνος αξιοπρέπειας ανθρώπινης.

Ντροπή μας ! Φώτα ρε, για τους πεζούς
Φώτα για τους περαστικούς και για τον ποδηλάτη
Φώτα για τον ηθοποιό που σχίζεται για να Ποιήσει ήθος
Φώτα και για τον Καλλιτέχνη που πλημμύρισε με στίχους τα τραπέζια
[και με μπογιές πασάλειψε την πολυθρόνα της γιαγιάς.
Φώτα ρε, γι’ αυτή τη νότα που αβοήθητη ψυχορραγεί
[λίγο πριν πέσει απ’ το πεντάγραμμο αναίσθητη.
Φώτα και για τον προβολέα, στην οθόνη
που μόλις παίχτηκε το έργο της ζωής μας
και γύρισε κακήν κακώς τ’ ανάποδα η ταινία
κι απ’ το φινάλε φτάσαμε στα κρεμαστά πανό.

Διπλώσανε οι στίχοι μου σε κάτασπρο πανί
στο πιο υψηλό, με δέσανε, της λησμονιάς κατάρτι
με τα μυαλά τ’ ανέμελα και σείονταν οι ιστοί
κι άξαφνα κατέπεσα στο πιο βαθύ αμπάρι
τουλάχιστον να ‘χει ένα μέρος να κρυφτεί η αλήθεια
τα βράδια που κυοφορούνται οι μεγάλες ιδέες !

Γιώργος Σ. Κόκκινος (08/05/2020)

[align=center][B][I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-05-2020