Αστροκέντητα όνειρα

Δημιουργός: Evita[Iris], εVα

..είναι που δεν μπορώ να πάψω να ερωτεύομαι...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σ’ ένα κρεβάτι ξαπλώνω το κορμί μου
Προσπαθώ να γιατρέψω επώδυνες πληγές
Αιμορραγούσα στην κόλαση μοναχή μου
Κι εσύ ήσουν μακριά, μετρούσες στιγμές

Προχωρούσα στα πιο σκοτεινά μονοπάτια
Μόνη, κι έψαχνα να βρω τη σωτηρία
Μάζευα με τα δυο ροζιασμένα χέρια μου τα κομμάτια
Έσκιζα φωτογραφίες με γέλια μες στην ειρωνεία

Αστροκέντητα όνειρα που τα εκδικήθηκε ο ουρανός
Επειδή νόμιζε ότι του έκλεβαν τη λάμψη
Στα αστέρια έμεινε πάντοτε πιστός
Μα δεν μπόρεσε ποτέ απ’ τη δύναμή του να κλάψει

Ίσως μια μέρα να στολίσω την καρδιά μου με το γέλιο σου
Να βρω τη χρυσή τομή, το άγγιγμα των χεριών σου
Κι επιτέλους να γλυκάνω τη σιωπή μου μ’ ένα φιλί σου
Το αστροκέντητο όνειρο των σκέψεών σου

Κρατάω ένα άστρο, που έπεσε το άμοιρο απ’ τον ουρανό
Και βρήκε καταφύγιο στην αγκαλιά μου
Στολίζω με τη λάμψη του ένα όνειρο μουντό
Και βρίσκω όλο εμπόδια μπροστά μου

Εγώ σου φώναζα πώς πονάω κι εσύ χόρευες
Στις φωτιές, στις φλόγες των χειμωνιάτικων βραδιών
Ζέσταινες τις παλάμες σου με ψεύτικα χάδια
Και έπαιζες με τις πιο όμορφες στιγμές των μικρών παιδιών

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-08-2006