Υστάτη επιθυμία

Δημιουργός: Denis, Σάκης

Σκιές, πιασμένες χέρι - χέρι, στο αέναο γαϊτανάκι της λησμοσύνης...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κανείς δε θέλω να θρηνήσει,
όταν το νήμα θα κοπεί
και θα τραβάει η ψυχή κουπί
για τ' ουρανού το ερημονήσι.

Κι ούτ' ένα δάκρυ να κυλήσει,
αν μ' αντικρύσετε, χλωμό,
να δρασκελώ τον ποταμό,
που θα βουίζει σα μελίσσι
κι ίσως σα Σφίγγα σας μιλήσει.

(Πείτε, πως μ' έναν μυροβόλο
μέθυσα ανθό του Αυγερινού.
Κι ο νόστος σάλπαρε απ' το νου
σαν τρεχαντήρι από τον μώλο.

Ή πως, κι αν πέρασα σκοπέλους,
βούλιαξα σ' άμμο προσφυγιάς
μ' άγιο σκαρί της Παναγιάς
και συντροφιά στην πλώρη αγγέλους,
κιθαρωδούς Σειρήνων μέλους.

Κι όλο την ίδια είχ' απορία:
μην ο γιαλός λοξά τραβά
ή πήρε η τράτα μου στραβά
την που της έλαχε πορεία;

Και μ' έτρωγ' η αμφιβολία,
αν, τάχ', απ' τον ξεριζωμό
θά 'βρει το πνεύμ' αναπαμό
στην που μας γνέφει παραλία
με βότσαλα στιλπνά και λεία.)

Μήτε η θωριά σας να με οικτείρει,
αν σβήσω απόψε σα θαμπή
κι αποσταμένη αναλαμπή
παντέρμου φάρου σ' ακρωτήρι.

(Είχα αδελφό μου τον σιρόκο,
τον Ποσειδώνα αψύ παππού.
Μα χαιρετούσα που και που
-κρυφά, απ' τον υγρό του θώκο-
του αφρού κανά διαβάτη φλόκο.

Με φεγγαροδρεπάνια κρύα
σαν θέριζα άστρα της νυκτός,
με 'ραίναν πίδακες φωτός
ζεστού σαν αίμα από αρτηρία.

'Ξομολογήθηκα στ' αγέρι
κι απ' τ' ακριβά μου μυστικά
μάθαν' οι γλάροι μερικά
και τ' άλλα κάτι βράχοι γέροι,
της ερημιάς μου συνεταίροι.)

Κι όταν θα πέφτει η αυλαία
και το κοινό θ' αναχωρεί,
ας μείνει η μάνα η καψερή,
μ' ας με κοιτάξει φευγαλέα.

Και, στη στερνή μου ετούτη πράξη,
αν το κουράγιο της σωθεί,
από τον ύπνο τον βαθύ
λίγη γαλήνη μου ας αδράξει,
στ' αγκάθι μέλι η αυγή πριν στάξει...

Κι οι φίλοι, κάντε μου μια χάρη:
βάλτε δεμένους και λυτούς
κι αντισταθείτε στους λωτούς,
όποτ' ο Χρόνος σας τρατάρει.

Μ' αν τύχει και το στοχαστείτε,
κλάψτε που η Λήθη κατοικεί
σ' άδειες καρδιές και με ρακί
γλυκόπιοτο μας εκδικείται,
μια και στο μνήμα η Μνήμη κείται...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-08-2006