Ψευδαισθησεισ

Δημιουργός: ΑΒΕΡΟΗΣ, ΡΟΛΑΝΔΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στην ίδια καφετέρια καθίσαμε
σε μια πλατεία της Αθήνας
στον ουρανό ψηλά ο ήλιος έκαιγε
και θά’ ταν Αύγουστος ο μήνας.
Οι ματιές μας μόλις διασταυρώθηκαν
τον έχασα τον κόσμο όλο
θαρρείς πως μ’ ανατίναξε σε πόλεμο
οβίδα από πολυβόλο.
Ήσουνα παρέα με τον κολλητό σου
και μού’ δειξες αδιαφορία
κείνος ήταν κουρνιασμένος στο πλευρό σου
με βλέμμα που’ δειχνε λατρεία

Σαν ταινία κινηματογραφική
απ’ το νου μου περνούν οι αναμνήσεις
που κάποτε μ’ ορκιζόσουνα εσύ
και μού’ λεγες ποτέ δεν θα μ’ αφήσεις.
Τώρα που άλλος σου παίρνει το φιλί,
πως ζούσα θεωρώ με ψευδαισθήσεις.

Ο ιδρώτας μου βλέποντάς σε έσταζε
μες στο ποτό μου το καλούα
χτυπούσε η καρδιά μου σαν να χόρευε
όπως χορεύουν οι Παπούα.
Εκστασιασμένος με το θαύμα σου
τα μάτια μου δεν ξεκολλούσα
από το βεργολυγερό κορμάκι σου
που μ’ έρωτα το ψηλαφούσα.
Μόλις όμως με τον άνθρωπό σου σ’ είδα
ο νους μου έχει πάθει βλάβη
και φαντάζω στην άγρια την καταιγίδα
παλιό και γέρικο καράβι.

Σαν ταινία κινηματογραφική
απ’ το νου μου περνούν οι αναμνήσεις
που κάποτε μ’ ορκιζόσουνα εσύ
και μού’ λεγες ποτέ δεν θα μ’ αφήσεις.
Τώρα που άλλος σου παίρνει το φιλί,
πως ζούσα θεωρώ με ψευδαισθήσεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-05-2020