Όρκοι αγάπης

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ορκιζόσουν πως κοντά μου πάντα θά μενες...
κι όχι μόνο μία φορά, μα ίσως άπειρες .
Μ'αγκαλιές πυρακτωμένες και διάπυρες...
και χορδές απο τον έρωτα τρεμάμενες.

Ορκιζόσουν δίχως λόγο, δίχως πίεση...
και οι λίμνες των ματιών σου εξεχείλιζαν.
Ασημένιες δροσοστάλες επλημμύριζαν ...
που κυλούσανε σα νότες δίχως δίεση.

Στης καρδιάς τις παρορμήσεις ήταν κάλυψη...
και στην έρημο του κόσμου μία όαση.
των παράδοξων κυμάτων ήταν φώραση...
ορατών και αόρατων αποκάλυψη.

Τόσοι όρκοι ,τόσοι πόθοι κι όμως τέλειωσαν ...
παγωμένα όλα μέσα σου κι εξίτηλα...
Τα σημάδια μόνο μείναν ανεξίτηλα...
κι όλα τ'άλλα χαλαζόκοκοι που έλιωσαν.

Ποταμός οι αναμνήσεις δίχως άρνηση...
κάθε μίζερη ιδέα μου τη ράπισα.
Δε μπορώ ν' απαξιώσω ότι αγάπησα ...
θέλει δύναμ' η αγάπη κι αυταπάρνηση.

Της καρδιάς τα μύχια ,γκρίζα κι αφανέρωτα...
έχουν τους δικούς τους νόμους ,δεν ορίζονται .
Προδοσίες κι απαξίες δε λογίζονται ...
ούτε υπάρχουνε επίορκοι στον έρωτα.




.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-05-2020