Στα κόκκινα στουρνάρια

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλή εβδομάδα φίλοι μου, ποτίστε λίγο το περιβολάκι θα μας ξεραθεί, ευχαριστώ πάντα όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πήραμε αγάπης δρόμο
να κελαιδούνε τα πουλιά
κι` είχαμε δάκρυ ποταμό
θολά χίλια φεγγάρια.
Είχαμε χέρια αδειανά
σαν έπεφτε η βροχή
σαν έριχνε χαλάζι
πατούσαμε στις λάσπες
λέγοντας, δεν πειράζει.

Λύκοι ουρλιάζαν από εδώ
και λέγαν τα φεγγάρια
στο λειψό κομμάτι το ψωμί
στη κούκλα που είχαν οι άλλοι
σε εκείνο το κόκκινο στυλό
το λιθαράκι κούνια.
Μεγαλώσαμε θαρρώ
ξερά δυο κλαράκια της ροδιάς
στόλισμα στο μέρος της καρδιάς.

Κλωτσίσαμε την πέτρα,
την κάναμε μαξιλάρι
μήτε χορτάσαμε ποτέ
της μάνας μας το γάλα
μήτε ένα χάδι ένα φιλί
κι` όλοι λέγαν θα διαλυθεί.
Η χωματένια μας η σκάλα.

Μάθαμε μες στις γκορτσιές
μάθαμε τα πουρνάρια
στις μάντρες και τους φράχτες.
Κει που ήταν άνθρωποι καλοί
σαν δεν μίλαγε η μάνα
δώσαμε μια κλωτσιά
στο σάπιο τους
να` χει η πορεία
αεροπλάνα.

Δεν δειλιάσαμε ποτέ
κι` ας ξύριζε το αγιάζι
ήτανε δανεικό το ψωμί
κι` η λύπη τους περίσσια.
Ναι ήταν άνθρωποι σπλαχνικοί
με ελεημοσύνης λόγο
Δώσαμε μια κλωτσιά
στα κόκκινα στουρνάρια.
Είδαμε την αμυγδαλιά
που` χε το ρόζ φουστάνι
δώσαμε μια κλωτσιά
και βγήκαμε σεργιάνι.

Να φτάσουμε την θάλασσα
να φτάσουμε τον ήλιο.
Δύναμη να` χει το τσίτι
γερό ναν το παπούτσι
δύναμη στα δυο χέρια.
Λύκοι είπαμε λύκοι!!!
ψηλά ήταν περιστέρια.
Απλώσαμε τα χέρια μας,
σαν φτάσαμε στα αστέρια
ακούγαμε μια μουσική
κι` ανθίζαν τα απονέρια.

25-5-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-05-2020