Οινωνη

Δημιουργός: ΤΕΜΑΧΙΣΤΗΣ, Τηλέμαχος (Μάχος)

ΜΩΒ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο όνειρο που άργησε και ήρθε την ημέρα
Στον μακρινό ορίζοντα που έγινε πατρίδα
Στο μάτι του γερακιού ως μια κρυμμένη θύελλα
Στην καρδιά ενός κρίνου μαραμένου επάνω στον επιτάφιο
Στην κόλαση των Θεών , μαζί με τα παιδιά που άφησαν τα τσέρκια τους
Στο ποτήρι να κλαίω το πεθαμένο χνάρι το κόκκινο των χειλιών σου
Στο σκιερό φαράγγι να καίω , να καίω λιβάνια .. να καίω
Στην αμμοθαλασσιά να διώκω τη Φόνισσα στις ξέρες
Στη γειτονιά να διορθώνω ένα παλιοποδήλατο
Σε ένα τσαντήρι να γελώ τρανταχτά κι ένα βιολί να σφάζω δαιμονισμένος
Μόνο στη θαλάμη μιας ώρας εξάσφαιρης να παίζεις τη ρουλέτα
Στο στόμα ενός μικρου αυλού , δίπλα στης νάγιας το κοφίνι
Στο δίχτυ ενός καλοκαιριού , που ‘χει φελλό σαγήνη
Κι έχει μολύβι το ίδιο του το όνομα ‘ καλοκαίρι
Στο ουρλιαχτό του προδωμένου εραστή
Στο ουρλιαχτό του γάμου του ανθρώπου με τη συνήθεια
Στα νταμάρια τα γκαστρωμένα με δυναμίτη
Στο κουβάρι που παίζει με το γατάκι
Στην τέντα που σκάει επάνω του ο ήλιος και του κόβει τη φόρα για το σαλόνι μου
Στο γουδί που βάζει η μάγισσα τα βότανα
Στη σκακιέρα να καυχιέμαι για το χρώμα της βασίλισσάς μου
Στα γαμημένα σύμβολα που στερούν την απλότητα από τον συγγραφέα…

Στο γλυκύτατο χαμόγελο , το ελαφριό κοκκίνισμα μιας δέσποινας
Ευχή για τον μικρογιό στα χείλη του Πριάμου
Κι έχει η κατάρα το ίδιο του το όνομα ‘ Οινώνη
Δε θα με βρεις έτσι ,
Δε θα με βρεις εκεί '
Γιατί η Ελένη , είναι άσχημη
Και ξένη …

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-08-2006