Στο ταξιδι της ζωης

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Στο ταξιδι της ζωης</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Στο ταξιδι της ζωης</b><p>Δημιουργός: Ηypocrisy, <i>γιουλη τσαμαλ</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>[align=center]<br />
~<br />
<br />
Ειναι ξεκαθαρο πλεον οτι μιλανε για ισοπεδωση των οντων- οι νομοθετες των οσων επιΔιωκουν να οριζουν- των παντων. Οπως κανουν ξεκαθαρο πλεον πως η διαμαρτυρια και η πεπατημενη δεν αποτελει λυση, με την ειρηνικη να μην αποτελει εξαιρεση. Ειναι σαν να ζητιανευουμε να ζηταμε παθητικα τα αυτονοητα και εγγενη να απαιτουμε και να συζηταμε μεχρι ενος κοινου συμβιβασμου [και εδω δεν τιθεται καν ερωτημα], οταν εξ ορισμου αδιαπραγματευτα ξετυλιγονται και εξωτερικευονται μεσα απο την μεταξυ μας αβιαστη επαφη, την απροσκοπτη απο μας στηριξη  μερα την μερα, πιο ομορφη, α π λ η. Η απλοτητα ειναι ενας συγκεκριμενος τροπος ζωης που δεν μπορει να αγγιξει κανεις. Δεν προκαλει καμια παρεμβολη τουναντιον προσκαλει την συμμετοχη. Ευνοητα μενει  απ'εξω νομοτελειακα ξεκρεμαστος, ο όποιος παραβλεπει τα 'δικαιωματα' περι αυτονομιας και ελευθεριας της συνυπαρξης εκ φυσεως των αντιθετων, δεν εχει κανενα δικαιωμα πανω στην υπαρξη, παρεκτος απο τον εξ- ορισμο και τον επαναπροσδιορισμο της δικης του. Μην κανουμε αλλο οτι -δεν καταλαβαινουμε και -δεν- ξερουμε και οτι -δεν- ξεχναμε. Ειμαστε πλεον στα ορια, που βλεπουμε πώς επιτρεπουμε να μας κυκλωνουν, αλλα και πώς εκτεινονται τα περιθωρια, απο την νοητη γραμμη, των οριζόντων.  Το 'κλειδι' δεν το εχουνε ολοι, το'χουν οσοι [γυμνοι] εισερχονται μεσα του. Η Οδυνη φερει τις ωδινες και το καρπισμα, ειναι της εκτιμησης και του εναγκαλιασμου. Το δε χρημα πια, ολοι το καταλαβαινουμε, εφευρευθηκε αρχικα ως μεσο [απλουστευσης τ α χ α και διευκολυνσης] συναλλαγης, επειτα ως μεσο διαφθορας και  ξεπουληματος ψυχης για λιγα ψιχουλα. Απο την αρχη της χρησης του αρχισε να διαφαινεται βεβαια ο χαμος που επιφερει. Και να μαστε ε δ ω ακομη τ α χ α ζωντανοι. Αφου ο ανθρωπος ειναι γεννημενος ελευθερος, με την ανα-τροφη του μαθαινε να συνυφαινει τα χαρισματα του και να δημιουργει μονος -πώς αλλιως- τα απαραιτητα και βασικα, του εδιναν την δυναμη της αυτοτελειας. Το προνομιο αυτο, της ζωης που ειναι βασισμενη στην αλληλεπιδραση, στο μοιρασμα, στην ανταλλαγη του χειροποιητου, στην α(υτο)τελη ατομικη συλλογικοτητα. Αυτο ηταν και αυτο ειναι, ανεξαρτητα δειγματα ζωντανα υπαρχουν, μονο που η ιστορια της ανθρωποτητας ακομη δινει δειγματα αχαριστιας και περιφρονησης, στην αυτοτελη παραδοση της υπαρξης παντος εποχης. Με αλλα λογια παντα ειναι καιρος της, ανεξαρτητως εποχης, μορφης, εξελιξης. Και σε αυτο συμβαλλει κύρια και καιρια, η φυση - η απαραβιαστη ευφορια της - απλοχερη κ εν αφθονια. Αν μη τι αλλο αξιοι θαυμασμου αφθαστοι ερασιτεχνες της μοναχικης καλλιτεχνιας  οσοι πιστοι  στην ταπεινη  τεχνη, της ατομικης συλλογικοτητας. Και το να προχωρα κανεις [εμεις]  ο ενας μετα τον αλλον ολο και πιο απλα, ολο  με πιο λιγα και  πιο πλουσια, τους τοποθετει διπλα τους- στο ταξιδι της ζωης [ειμαστε ολοι], συνοδοιποροι. <br />
..... <br />
<br />
Τίποτα άλλο. <br />
<br />
~<br />
<br />
<br />
<br />
[align=center]<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-06-2020</td><td valign=top></td></table><br />