Το ποτάμι

Δημιουργός: Ουτοπία, Πόλυ

Της συννεφιάς και της θύμησης.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αφιερωμένο στον άντρα μου Γιάννη που κοιμάται δίπλα στ' αστέρια



Στ' αλαργινό ταξίδι, το ποτάμι
του έρωτα εθώρησε τα βέλη
να ακουμπούν στις θύελλες του Γιάννη
στις όχθες σαν πρωτόδε την Νεφέλη.

Φυτρώσανε στη γη τα όνειρά του
στου ήλιου το μπαλκόνι, στα αλώνια
σαν έγινε εκείνη η κυρά του
και πέρασαν οι μήνες και τα χρόνια.

Γέλια, χαρές και λύπη ούτε δράμι
πλάι στο βουνό στο Άνω Κεφαλάρι
πάντοτε δίπλα στο μικρό ποτάμι
χλόη, δροσιά, ουρανός για μαξιλάρι.

Μα έφυγε ο Γιάννης μιαν αυγή
λυγμός της εκκλησίας η καμπάνα
σκοτείνιασε ο θρήνος την αυλή
σαν έφτασαν η θεία και η μάνα.

Και το ποτάμι που δεν είχε χέρια
το δάκρυ να σκουπίσει, λυπημένο
κελαρυστά τραγούδησε στ' αστέρια
-τον γυρισμό σου Γιάννη περιμένω-.

Πόλυ ⚘
14.06.20[align=left]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-06-2020