Ερημιά

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θέλω να βρω μιά ερημιά,
να βγω από τον κόσμο .
Να φύγω απ' την ανάσα του,
να αυτονομηθώ.
Να πάρω στο δισάκι μου,
βασιλικό και δυόσμο...
.... κι αυγής λεμονανθό.

Αποκομμένος να σκεφτώ,
να βρω τον εαυτό μου.
Να τον γνωρίσω πιο βαθιά ,
ν'αυτοαναλυθώ.
Να φτάσω ως τα μύχια του,
να νοιώσω το εγώ μου...
... και να ταπεινωθώ.

Να κοινωνήσω δακρυα,
και να πλυθώ με ιδρώτα .
Να νίψω τ'ανομήματα ,
κι όλη μου τη θωριά.
Να ανάψω της ανάστασης,
τα ξεχασμένα φώτα...
... να βρω παρηγοριά.

Να τρώω από τη σάρκα μου,
το αίμα μου να πίνω.
Σαν ερημίτης ασκητής ,
να αποσαρκωθώ .
Τις γήινες απολαβές ,
να διώξω ν' απαλύνω...
... και να εξαχνωθώ.

Δεν έχω κρίματα βαριά,
όμως βαριά τα νιώθω.
Και κώνωπες και κάμηλους,
το ίδιο τους θωρώ .
Όμως το χω ψεγάδι μου ,
να γνέθω και να κλώθω.
...κι όλο να συγχωρώ.

Δεν έχει θάρρος η ψυχή ,
όταν δε λεει συγγνώμη.
Ούτ'η καρδιά περίσσευμα ,
χωρίς ευχαριστώ.
Μες την ανθρώπινη ερημιά,
που' ναι φραγμέν' οι δρόμοι..
..τί ν'αποχωριστώ;.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-06-2020