Θα 'θελα

Δημιουργός: Ευανθία, Ευανθία Κόμνου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θα ΄θελα

Θα ΄θελα να ΄μουν
Σ΄ ένα καράβι της λήθης παλιό
ξύλινη χάρη κλέος γαλέρας
με νου αδειανό
που η ναυτοσύνη απ΄τους αιώνες
ζεστά το καλεί, αύρα η αίγλη
και ο αγέρας αργά να φουσκώνει
πανιά που χρυσώνουν, πουλιά
που μερώνουν και η ώρα η καλή.
Ένας κουρσάρος νόμιμος ναύλος
με μοίρα αργή, να σεργιανάω
κόσμους στο χάρτη ανάλαφρος γης
με τον εξάντα σ΄έναστρους δρόμους
αρχή της ζωής κι εύκολη ρότα
σαν ο λεβάντες θα με λικνίζει
φτερά που ισιώνουν χαρά θα μου δίνει
και ο λόγος του ευχή.
Κάποτε είχα ένα καράβι
στο πάλε ποτέ, ήμουν αφέντης
της νιότης μου τότε σα να΄ μουν στο χτες
στις σκαμπαβίες κάσες φερμένες
βαθιά στο νυκτί, γέλια λυχνάρια
και οι συντρόφοι γεροί κωπηλάτες
φλουριά κουδουνίζουν φυγή τους ορίζει
και η μοίρα η τρελή.
Λίβας- Σιρόκος να με καλούνε
το βράδυ - πρωί , απ΄την αιώρα
μια στο τιμόνι σα ζάρι η ζωή
κάστρα γαλάζια να πολεμάω τραγούδια
σιγής, ρότες κι αστέρια ν΄ακολουθάω
κι όταν χαράζει νερά που γυαλίζουν
παιδί να με ντύνει το φως
κάθε αυγή.
Κάβοι φορτία κόμποι ιστία σε άλλο γιαλό
τσούγκρισμα τέρψης στ΄ αυτιά μου
το έχω της άγκυρας μπρος
στο γάντζο η πόρτα με φύκια το στρώμα
και το ΄να το μάτι να μένει ανοιχτό
οι γλάροι που κράζουν τ΄ αμπάρια που στάζουν
καδένες βρεγμένες στην μπίντα δεμένες
προσμένω να δω.
Νότια λιμάνια καιρούς να σαλεύουν
της μοίρας γυρεύουν να πιούν το κρασί
τα μύρα που φέρνει βαριά ο αγέρας με κάμνουν
να νοιώθω σα να΄μουν εκεί.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-06-2020