Ανθάκια με λυγμό σπαρμένα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλή Κυριακή φίλοι μου, γράφω, γράφω, γράφω, τούτο εδώ μου άρεσε κι` ασφαλώς δεν μου αρέσουν όλα, πάντα σας ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αύριο όλα θα γίνουνε κήπος
βραγιές, βραγιές χρυσοί κατηφέδες
μονάχοι, σκυφτοί μες στο πλήθος
στο χώμα ταπεινοί δυο πανσέδες.

Αύριο τα λόγια θα γίνουνε κήπος
με στέρνα ζωής, θεού τιμωρία
κι` ότι μας πόνεσε τοίχος
θα γίνει μελάνι σε ιχνογραφία.

Τα λόγια, της ψυχής τα γράμματα
λευκά θα γινούν ζουμπούλια
μια ηλιαχτίδα τα χαράματα
άσπρα ψηλά, θαλασσοπούλια.

Θάλασσας θα γίνουν καημοί
δεμένοι σε πορφυρό μαντήλι
και της αγάπης στεναγμοί
χώμα, ζωής, πνοής φιτίλι.

Σημάδια που` ναι στο χαρτί
των λιβαδιών μικρές ανεμώνες
για να` χει η ψυχή γιορτή
κόκκινες παπαρούνες, στους ροδώνες.

Τα λόγια θα γίνουνε κήπος
χρυσά στάχυα στους μπαξέδες
κι` οι χαρακιές μας, μίσχος.
Στα χέρια μας μπλε μενεξέδες.

Τα γράμματα θα γίνουν σημάδια
στο χώμα, στο σώμα, αναμνήσεις
τ` αστέρια θα φέγγουν τα βράδια
πόθοι και πάθη, κρυφές συγκινήσεις.

Τα λόγια θα γίνουνε κήπος
χρυσοκίτρινα φύλλα, βραδιάζει
στημόνι κι` αδράχτι στο στήθος
κι` ένα σπουργίτι κουρνιάζει.

Στα σκοίνα, στα βάτα μονάχο
καντηλέρι, στης σπηλιάς ερημιά
μια σκήτη δικιά του στο βράχο
και ένα φιλί στα παιδιά

Τα γραμμένα θ` ανθίσουν σαν κήπος
ίσως αύριο, μεθαύριο ποτέ
κι` ένα κορμάκι σαν μίσχος
σπασμένα φτερά, μικρέ μου εαυτέ.

Με πασχαλιές, κρινάκια μπλε
κάθε αράδα, μια σταγόνα αίμα
στο τελευταίο το κουπλέ
Ανθάκια με λυγμό σπαρμένα.

21-6-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-06-2020