ανακατωμένα από τα παλιά

Δημιουργός: aamore, Τσαμανδουρας Γιαννης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ζέστη έπιασε για τα καλά είπα να σας δροσίσω
θα θυμηθώ απ τα παλιά να σας ευχαριστήσω .

Στις θάλασσες τις τροπικές το κύμα μας κτυπούσε
και του ουρανού το μπλε μαύρο γινόταν μολυβένιο
στα στήθη μου και στο μυαλό η σκέψη αγρυπνούσε
μ' ένα μικρό μελαχρινό μοναδικό χαδιάρικο ανέγνιο.

Θυμάμαι στη Τζακάρτα ένα δείλι
πρωτόμπαρκος στα 22 μου χρόνια
μου πρόσφερες τα κόκκινα σου χείλη
πριν χωριστούμε να κρατώ αιώνια .

Όταν σαλπάραμε και πιάσαμε την Ρότα
της συλλογής το κάβο εγώ λαθρεπιβάτης
μια άγνωστη ζωή μου έδειχνε τα φώτα
η λησμονιά γλυκά ερχότανε σαν μπάτης.

Στου Νότου τον σταυρό στη Μοζαμβίκη
να κυλιστής στην λάσπη σα γουρούνι
μιας αραπίνας μαύρος έρωτας χαμαλίκι
και να είσαι ερωτευμένος ως το μπούνι.

Στης συλλογής τον κάβο ήρθες πάλι
ταξίδι μακρινό και να θυμάσαι εκείνη
γυμνά τα στήθη με άνθη στο κεφάλι
ούτε λαθρεπιβάτη η ζωή δεν μ' αφήνει.

προσοχή χρειαζόμαστε . δεν κολλάμε κορονοβιρους


[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-07-2020