Στων ανθρώπων, ανθρώπων τη γύρη

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, σκέψεις κι` άλλες σκέψεις, να μου είστε καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χαράξαμε στη πέτρα τρεις
λέξεις.
Εκει ψηλά στο ξέφωτο
κάτω από το γέρικο πλάτανο
ήπιαμε δυο χούφτες νερό
στη βρύση του δημιουργού.
Τινάζοντας τη σκόνη του Καλοκαιριού
στα λιωμένα μας παπούτσια
τραυματισμένα απ` την ανηφόρα
τις πέτρες της ξέρας.
Ζητώντας με μάτια φλογερά
το κόκκινο ήλιο.
Μια σαύρα λιαζόταν στα ξερά
χορτάρια.
Τα φίδια, πιστοί θεατές στη στέγη
του κόσμου
κει που τα πουλιά, στήσαν τρελό
χορό.
Μια μελωδία εντός μας.
Πιασμένοι χέρι με χέρι
αδέρφια, μανάδες, φίλοι, γέροι.
Κόβοντας τρία κλαδιά θυμάρι
και δυό δεντρολίβανο
θωρώντας το χρυσό καρπό
της ελιάς.
Τα χρυσά στάχυα στον ορίζοντα.
Ποθώντας το μεστό καρπό.
Κρατώντας ένα καρβέλι, μαύρο
ψωμί.
δυο ελιές, του τρύγου
της Ανάστασης
που προσμένουμε θαρ` θει.
Φορώντας το κόκκινο πορφυρό
καλό μας φουστάνι.
Κόψαμε δυο σπαρτά, χρυσοκίτρινα
όνειρα.
Κι` ανταμώσαμε, χίλια λευκά
περιστέρια.
Διψασμένα κι` αυτά, μιλούσαν
για τα δικά μας γράμματα.
Ένας αετός έσκιζε τα ουράνια.
Ζήλεψαν τα μάτια κι` είπαν
τα χείλη.
Να υψωθούμε, να πετάξουμε και
εμείς.
Κάτω από το ζεστό βλέμμα,
του γέροντα
το τρυφερό χάδι της μάνας.
Σμίγοντας οι ματιές
με των κοριτσιών,
τα κλαρωτά φουστάνια.
Κει που τρυπώνει ο έρωτας
στης ψυχής, χαραμάδες.
Έτοιμοι από πάντα
μια αλυσίδα, αγκαλιά
τα χέρια.
Στα ριζά του γέρου πλάτανου
που είδαν τα μάτια του
τους χίλιους ξωμάχους
πάνω στη καρδιά του.
Ενωμένοι σ` ένα τρανό πανηγύρι.
Στων ανθρώπων, ανθρώπων, τη γύρη.
Μ` ενός σουγιά κοφτερό
το σημάδι.
Στη πέτρα ν` αφήσει, του ονείρου
πετράδι.
Τρεις λέξεις, να ράνουν τη πλάση.
Λευτεριά, ψωμί, ειρήνη.
Αγίασμα άγιο
σ` αργυρό ένα τάσι.

31-7-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-07-2020