Aoyagi (αογιάγκι)

Δημιουργός: wandering poet, Χρήστος Βασιλόπουλος

Εμπνευσμένο από το βιβλίο Kaidan του Λευκάδιου Χέρν.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέσα από του λευκού χιονιού το φως το παγερό
πέρα από του ανέμου τον χορό τον μαγικό
οδήγησε η μοίρα του Τομοντάτα την ψυχή
μέσα στο χάος βρήκε μια νύμφη όμορφή σαν την αυγή.

Του σπουδαίου Σαμουράι η καρδιά πρώτη φορά μαγεύτηκε
με ποιήματα αγάπης ο έρωτας των δύο νέων αιώνια δέθηκε.
Τομοντάτα: "Στο δρόμο σαν χάθηκα βρήκα ένα λουλούδι με ομορφιά μοναδική
θα ήθελα να παραμείνω μαζί του όταν το φως της μέρας θα φανεί.
Αογιάγκι*: " Με το ύφασμα του Κιμονό μου το φως του ήλιου θα σκεπάσω
σαν έρθει το ξημέρωμα μαζί μου να παραμείνεις και ποτέ να μην σε χάσω."

Οι δύο νέοι μαζί ταξίδεψαν μέσα από τα βουνά σε χώρα μακρινή
όπου η φήμη του σπαθιού του Τομοντάτα σε όλους ήτανε γνωστή.
Ο άρχοντας Χοσοκάβα τον Τομοντάτα έκανε υπηρέτη αγαπημένο
όμως η ματιά του σαγηνεύτηκε από την Αογιάγκι που το πρόσωπο της ήταν
σαν ρόδο μεταξένιο.

Η Αογιάγκι στο κάστρο του Χοσοκάβα κλείστηκε μακριά από τον αγαπημένο της ποιητή
απαρηγόρητα κλαίει ο Τομοντάτα και ένα ποίημα στέλνει στο λουλούδι του με κίνδυνο την μικρή του τη ζωή.
Τομοντάτα:
"Ο άρχοντας από έρωτα δυνατό και αχανή σαν της θάλασσας τον βυθό,
το πετράδι της καρδιάς μου δίπλα του κρατάει μέσα σε κάστρο μακρινό.
Και είναι η θλίψη της κόρης τόσο δυνατή και φοβερή
που τα ενδύματα της ποτίστηκαν από δάκρυ μαύρο σαν της νύχτας την πνοή.
Και έμεινα μόνος μέσα σε αυτόν τον μάταιο κόσμο να τριγυρνώ
θα ήθελα πουλί να γίνω και μέσα στον ουρανό για πάντα να χαθώ."

Το ποίημα έφτασε στα χέρια του Χοσοκάβα και λύγισε η αρχοντική του η καρδιά
την Αογιάγκη ελεύθερη άφησε και όλη η φύση γιόρτασε των δύο νέων την χαρά.
Μαζί ζήσανε πέντε χρόνια μία ζωή σαν παραμύθι ξωτικό
όμως ο θάνατος ήρθε να χωρίσει το ζευγάρι το αγαπητό.
Νύμφη των παλιών ξεχασμένων καιρών ήταν όπως είπαμε η Αογιάγκη με την ρόδινη ομορφιά
και η Ιτιά που μαζί της ήτανε δεμένη κόπηκε και σταμάτησε να χτυπάει η μικρή της η καρδιά.

Ο Τομοντάτα τον κόσμο εγκατέλειψε και περιφέρεται μόνος του γράφοντας ποίηση για έρωτες αληθινούς
μέχρι να ενωθούν και πάλι οι δυο τους σε κάποια άλλη ζωή σε τόπους άγνωστους και μακρινούς.

*Το όνομα σημαίνει πράσινη Ιτιά.


Χρήστος Βασιλόπουλος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-08-2020