Το Καρναβάλι Του Καιρού

Δημιουργός: zaxarioudantonis

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σπάει τα τζάμια, αέρας με μανία
και αναμνήσεις, διώχνει και σκορπά.
Η θάλασσα, γεμάτη τρικυμία,
Ψαράδες δίχτυα, ρίχνουν στην στεριά.

Με ποια πορεία βρίσκουμε λιμάνι.
Αχ και να ήξερα να βγω σεργιάνι.

Η πόλη βράζει, σαν ζεστό καζάνι.
Που να χεις πάει, πού να έχεις χαθεί.
Μας πνίγει ετούτο, το βαρύ ντουμάνι.
Και μας χωρίζει, τούτη η σιωπή.

Και ενας τρελός, που μοναχός φωνάζει,
Θεό δεν βρίσκει, και όλο αναστενάζει.

Φτωχοι οι δρόμοι, που παιδιά δικάζουν.
Προφήτες, με σουγιάδες κυνηγούν.
Σπίτια αδειανά, βοριάδες τα ρημάζουν.
Φαντάσματα, σκοπούς μου τραγουδούν.

Και στον γιαλό, μια βάρκα τρυπημένη,
Στα απύθμενα τραβάει την οικουμένη.

Σπάει τα τζάμια, αέρας μα θα μείνω,
Σε αυτό το καρναβάλι, του καιρού.
Σε ένα κλουβί, μπαλκόνι θα υπομείνω.
Όσα έχει φέρει, ο χρόνος προ πολλού.

Έλα μια νύχτα, ανάσα για να πάρω.
Και δυο ζωές, σου δίνω σαν ρεφάρω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2020