Μια γυροβολιά, τέλος, αυλαία

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, αγαπώ πολύ τον Μητροπάνο, η φωνή του με μαγεύει, σας ευχαριστώ πολύ όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σ` ένα ζειμπέκικο επάνω
ν` αφήσω θέλω τη ψυχή.
Στη Ρόζα με τον Μητροπάνο
να κάνω, στερνή μια προσευχή.

Με μια γυροβολιά να γράψω
τα πάθη και τα λάθη μου
με τη ψυχή μόνο να κλάψω
για του σταυρού, τ` αγκάθι μου.

Να φέρω χίλιες δυο στροφές
για τα τρένα που φύγαν
για της ζωής επιστροφές
που δρόμους δεν ανοίγαν.

Να φτάσω ίσια στο θεό
μια γραφή να δώσω
στο τελευταίο στεναγμό
ότι σωθεί να σώσω.

Μ` ένα μπαγλαμά στα ουράνια
να φύγω στερνό ταξίδι
βουνά, να βρω, ρουμάνια
κι` όση στη πλάση ξύδι.

Να το κάνω κρασί σε τάσι
για όλα όσα πόθησα
να ειν του τρελού, το γιορτάσι
μον, τη ψυχή του ρώτησα.

Μ` ένα Ζειμπέκικο βαρύ
να φτάσω στην Αχερουσία
για να πεθάνουν οι καημοί
να βρω τη σωτηρία.

Με τα λαδάδικα να φύγω
να πετάξω σαν πουλί
φτερά να βγάλω για το τρύγο
ν` αφήσω πίσω ένα χαρτί.

Χορεύω, υψώνομαι στ` αστέρια
με λαβωμένα στήθια
κι` έχω χιλιάδες περιστέρια
να προσκυνάω την αλήθεια.

Μ` ένα Ζειμπέκικο του Τσιτσάνη
σαν ξημερώνει Κυριακή
φορώ ένα κόκκινο φουστάνι
μια γυροβολιά, μου αρκεί.

Μια γυροβολιά, τέλος, αυλαία
σ` όλα της γης τα σύρματα
μια χαρακιά, σημαία
μια στροφή!! τα κρίματα.

Κι` όπως θα ακούνε οι θεοί
φτερά θα βγάλω, θα πετάξω
κι` αν μου περσεύει ένα φιλί
σ` άγιο δεν θα το τάξω.

Θα το στείλω στα παιδιά
στα σγουρομάλλικα τα κρίνα.
Να` χω λουλούδια στη καρδιά
και σωτηρία εκείνα.

8-9-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-09-2020