Πρωτοβρόχια

Δημιουργός: KaterinaKritik, Κατερίνα Κρητικ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

…και άπλωσα τα χέρια μου
να πιάσω τις σταγόνες
αυτές που ρίχνει ο ουρανός
τα σύννεφα όταν σμίγουν…

Πάντα τα καλοκαίρια μου
οι ώρες χάσκουν μόνες
ο χρόνος περπατάει βουβός
κι οι αντοχές μου λήγουν.

Μα τούτο δω το πρωινό
που δρόσισε ο αέρας
και η βροχούλα έπιασε
να πλύνει τις αυλές,

θυμήθηκα τις βόλτες μας
στον γύρο της καλντέρας
εκείνο το φθινόπωρο
που σβήσαν οι εποχές.

Δεν ήθελα την άνοιξη,
μήτε το καλοκαίρι,
μήτε χειμώνας ήθελα
να ρθει, να μη σε χάσω!

Στα πρωτοβρόχια κράτησα
σφιχτά το υγρό σου χέρι
Στα πρωτοβρόχια ορκίστηκα
ποτέ να μη ξεχάσω.

Μα κρύωσε η θάλασσα
και βράδιασε νωρίς.
Ήρθες και με χαιρέτησες
γιατί έπρεπε να φύγεις.

Είπα: "θα ρθει", περίμενα
μα ακόμα να φανείς…
Βροχούλα όταν έρχεται,
τα δάκρυα πως πνίγεις;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-09-2020