Ψυχή μου

Δημιουργός: Χρήστος13

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μοιάζει η ψυχή νυχτοπούλι που κουρνιάζει
Τρίζει η σκεπή απ' τον τσίγκο γιατί στάζει
Και εγώ μικρός μες στον κόσμο τον μεγάλο
Μόνος κι ορφανός και συνέχεια γκρεμός.

Μπόρες συννεφιές τόσα λόγια δακρυσμένα
Δάκρυα καυτά τόσα χρόνια κάθε μέρα
Είναι η ζωή τόσο άδικη σκληρή
Και που να βρω έστω λίγο υπομονή.

Σβήνει το κερί λιγοστεύει στο σκοτάδι
Θα 'ρθει η το πρωί μες στον πόνο θα' μαι πάλι
Και ένα φιλί σαν της μάνας το ζεστό
Που να βρεθεί σε έναν δύσκολο καιρό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-09-2020