Βροχοσταλίδα

Δημιουργός: professorark, Κωνσταντίνος Αρβανίτης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έχουνε πει, μες στους καιρούς, τόσα πολλά για μένα,
ρομαντικά, συμβολικά, στιχάκια σκαρφισμένα,
που ‘χουν πειστεί πως φαίνονται και φιλοσοφημένα...
Μα μια σταγόνα, είμ' απλά, που πήγε στα χαμένα…

Μ' άλλες μαζί, με γέννησε, γνέφαλων μολυβάδα,
και στου αγέρα μ’ άφησε, τη ρέζιγη φροντίδα.
Δεν έχω κλήρα ζηλεφτή, είμαι βροχής μερίδα,
που κρέμουμαι στα πράγματα, εφήμερη περκνάδα.

Κι αν ήρθα στο τζαμλίκι σου, σε πειρασμό μη βάνεις,
τις ρίμες σου, μαστορικά, να τις καλοταιριάξεις.
Το νόμο της βαρύτητας, δεν πρόκειται ν’ αλλάξεις,
και το αργυάκι μου, θα δεις, δυο στίχους πριν υφάνεις.

Είναι γραφτό μου να χαθώ, άμα το φως μου δείξεις,
στο παραθύρι να ‘ρχεται, καβάλα σ' ηλιαχτίδα.
Για με που είμαι πρόσκαιρη, της μιας στιγμής νηρηίδα,
στη μνήμη σου κατάστιχο, είν’ άσκοπο ν’ ανοίξεις.

Άμαντις, αν ξαναφανεί, ποτές βροχοσταλίδα,
μια μέρα, όμοια γρασερή, στη γριλιαστή φανέστρα,
θα είναι άλλη, σίγουρα, πρόστυχη και πλανέφτρα,
που ίσως να μη λυπηθεί, μαγλίφισσα γραφίδα…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-09-2020