Γκρίζο

Δημιουργός: **Ηώς**, Φωτεινή.Α.Κ

«Ολα τα θηρία τρώγουν από μας», είμαστε το «μπαίγνιο» της Ευρώπης » Μακρυγιάννης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γκρίζο
1.

Μια γκρίζα ομίχλη θολώνει το βλέμμα σου
γκρίζο τοπίο- γκρίζες δισοίωνες κι οι εποχές
Μισή η αλήθεια, μισό το ψεύδος, μισή απόμειν´ η ζωή
Κινούμαστε και υπάρχουμε στον κόσμο των σκιών
η σκοπιμότητα παίρνει μορφή -παίρνει φωνή, υπόσταση
κι η ηθική ....έχει αποκτήσει τη μυρουδιά του χρήματος

ΑΘέατος ο κόσμος των σκιών,
άγνωστη η σκοτεινιά τους για τη συνέχεια...
Το τρένο της ελπίδας πηγαίνει όπισθεν με εκθετική επιτάχυνση
στις ίδιες ράγες
ξυπόλητες διαδρομές με προορισμό ...το πουθενά

Το νόημα του ταξιδιού εξατμίστηκε στην πορεία του...


2.

Πως μαζεύτηκαν σμάρι τα σύννεφα...
αργά εψές το βράδυ, άρχισε το ψιλόβροχο
λασπωμένοι οι δρόμοι, στην ομιχλώδη πορεία μας
Μια γκρίζα πολιτεία στέκεται θαρρείς πάνω απ' τα κεφάλια μας
Η χαρά, μεταπηδάει από κλαδί σε κλαδί
σαν τον κορυδαλό, που δε θωρούμε
μεταναστεύει στα δάση, στα βουνά, μακριά απ´τους ανθρώπους

Εμείς, κουβαλάμε τη στάμπα της κούρασης στις τσέπες μας,
σε κάθε βήμα, σε κάθε παραπάτημα,
ανήμποροι ν'ακούσουμε, το παραμικρό του λάλημα..

μελάνι η ψυχή του ποιητή σ' αυτή την πόλη
το πρόσωπό του ωχριά, από τη θλίψη
κοχλάζει μέσα του αυτήν η προσβλημένη ανασαιμιά

3.

Είμαστε εδώ και δεν είμαστε
Το σώμα κοιμισμένο υπάρχει
έχασε τη ζωντάνια του
Το μυαλό αναπνέει μονάχα στα όνειρα,
εκείνα, τα διάφανα, που η αράχνη υφαίνει,
ακροπατώντας πάνω απ´τα ώριμα χωράφια
πάχνη, εξαϋλωμένη στα μάτια μας...

Πόσο γρήγορα μαύρισε ο ουρανός
η καταιγίδα μαίνεται τα μεσάνυχτα
χάθηκαν οι όμορφες μέρες μας μέσ' τα μουρμουρητά τους...

Φωτεινή Α.Κ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-09-2020