Στης ρυτίδας το βλέμμα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλή Κυριακή φίλοι μου, σας ευχαριστώ από καρδιάς.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στης ρυτίδας το βλέμμα
μιλώ, μην λυπάσαι
που είναι ο έρωτας ρωτώ
και γελά, δεν θυμάσαι.

Τη νιότη που ήτανε γιορτή
κι` είχε στολίδια λάθη
είχε κλωνάρια γιασεμί
κι` αρώματα, να γράφει.

Είχε στα πάθη το φιλί
στα μάτια και στα χείλη
μια θύμηση, ζεστή, καυτή
που μοιάζε με φυτίλι.

Στης ρυτίδας το βλέμμα
μια φωτιά που δεν καίει
κι` όλο λέει το γέρμα
η ρυτίδα, πως φταίει.

Σαν βραδιάζει νωρίς
κι` έχουν φύγει τα τρένα
τι μπορείς, να της πεις
με μικρούλα, μια πένα.

Έχει απόψε φεγγάρι μονό
στ` αραξοβόλι ένα στασίδι
μην σκεφτείς, ποτέ, πονώ
για έρωτα το ταξίδι.

Φύγαν το δείλι τα πουλιά
που μοιάζαν ερωτευμένα
κι` είχαν του έρωτα φωλιά
και στο σταθμό, τα τρένα.

Στης ρυτίδας το βλέμμα
έχει ο πλάτανος κλωνιά
κι` είναι μεγάλο ψέμα
πως έχει λησμονιά

Του έρωτα, ο πυρετός
με πυρκαγιά που μοιάζει
και λες, τούτος ο στεναγμός
που στ` άστρα σ` ανεβάζει.

Δεν θα γεράσει θα χαθεί
γλυκά σαν σουρουπώνει
ίσως κάποτε να` ρθει
στου ονείρου σου, σεντόνι.

11-10-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-10-2020