Καρνάγια και λιμάνια

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, για την λυγερή μας. Σας ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρθε ένα φεγγάρι απόψε
να μου στολίσει τα μαλλιά
κι` είπε γιασεμάκια κόψε
και δυο φύλλα, απ` την ελιά.

Τη χρυσή που σε πληγώνει
κι` έχεις περηφάνια τόση
μια πανώρια που ψηλώνει
κι` έχει στο θεό να δώσει.

Η πατρίδα η δικιά σου
που είναι θάλασσα και φως
κι` έχει ασπίδα τα όνειρα σου
κι` έχει άγρια άτια βιος.

Αυγουστιάτικο φεγγάρι
ήρθε χθες και σου μιλά
και σου λέει, πως οι φάροι
είναι φως απ` τα ψηλά.

Η πατρίδα η δικιά σου
πέρδικα στα πέρα αλώνια
όλη μέσα στη καρδιά σου
δάφνες, σχοίνα, χελιδόνια.

Η λυγερή που αγάπαγες
κι` είχε στολίδι το σταυρό
και ψήλωνες και τράνευες
της φτώχειας, φυλαχτό.

Φυλαχτό, φτερά κι` ελπίδα
ένα κοχύλι στο γιαλό
των ηρώων η ρανίδα
κι` αίμα στο ριζικό.

Η λυγερή που αγάπαγες
που έμοιαζε με το κύμα
τα περιστέρια, κράταγες
κι` έλεγες, τι! κρίμα.

Φεγγάρια, θάλασσα και φως
στις αγριεμένες τους μορφές.
Πατρίδα μου τρανή και βιος
στου ουρανού τις κορυφές.

Ξωκλήσια κι` αγιοκέρια
στη Παναγιά τρισάγια
πατρίδα, πεφταστέρια!
Λιμάνια και καρνάγια

Πανώρια μου, γαλάζια, εσύ
άσπρο κρίνο της Λαμπρής
κληρονομιά, γλυκό κρασί
και δισκοπότηρο ζωής.

Καρνάγια και λιμάνια
μια κάπαρη στα ύψη
αχ! λυγερή μου στα σεργιάνια
γκρίζο φουστάνι η θλίψη.

Σε κομματιάζουν, σε πουλούν
και συ μιλιά δεν βγάζεις
Βάρβαροι ήρθαν και μετρούν
τη γη σου, που στενάζει..

15-10-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-10-2020