Δεν είχαμε ένα γιασεμί

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, σκέψεις και θύμησες, δεν λεν να διαγραφούν .Σας ευχαριστώ πάντα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Την ήξερα εγώ την αγάπη
στο χώμα και στη πυροστιά
κι` έλεγα, σαν θαρ` θει
θα μοιάζει θάλασσα πλατιά.

Την ήξερα σ` άσπρα χαρτιά
έγραφε πάντα, άριστα δέκα
φεγγάρια Αυγούστου και φιλιά
μου` λεγε, κράτησε τα.

Την ήξερα κι` ήταν βροχή
στου κόσμου τα λιθάρια
μια αναμάρτητη πληγή.
Και ψήλωναν τ` αχνάρια.

Την ήξερα εγώ την αγάπη
είχε της συμπόνιας το ψωμί
κι` έλεγα, πως θα` ρθει.
Δεν είχαμε ένα γιασεμί!!

Μήτε σγουρό βασιλικό
και δυόσμο ένα κλαράκι
στο χώμα! Τούτο σπιτικό.
Κι` όλο γύρω οι δράκοι.

Την ήξερα στις προσευχές
που πάντα κάναν οι άλλοι.
Της κοινωνίας ο λεκές!
δεν ειν δικό μου χάλι.

Την ήξερα, την έψαξα
στην ανθισμένη μας αμυγδαλιά
κι` ότι καλό εισέπραξα
το` κάνα, μια γλυκιά αγκαλιά.

Το` κάνα προσευχής σταυρό
λόγο γλυκό στα χείλη
είπα να ζήσω δεν μπορώ
κι` άστρο για να ανατείλει.

Αγάπη θέλει η αγάπη
κι` είναι το πιο γερό καρφί.
Αγάπης!! Του λιναριού τα πάθη
κει στο Βουλκάνο στη κορφή.

Με την αγάπη μίλησα
και κοίταξα το κόσμο
μικρό παιδί, απόθυμησα
θυμάρι κι` άγιο δυόσμο.

Κι` έσμιξα τα δυο χέρια
σαν χτύπαγαν οι καμπάνες
ένα κερί και πεφταστέρια
στης οικουμένης τις αλάνες.

Αγάπη, να` ρθει να ροδίσει
ροδάμια, ανθάκια μυγδαλιάς.
Ένα παιδί μόνο να ντύσει
μ` άσπρο φουστάνι, της χαράς.

16-10-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-10-2020