Των φθόγγων οι κρημνοί

Δημιουργός: MARGARITA

Καλημέρα νυχτοπούλια

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο δικός του πόνος ήταν βουνό ευαισθησίας.
Διαδρομής λογικής παραλήρημα.
Ο δικός της πόνος ήταν θεία τρέλα.
Δυσλειτουργία εγκεφαλικής διαδρομής.
Όμορφης, άγριας διαδρομής τρόχαλα γεμάτη.
Ανηφοριά αλήθειας, αγάπης, ανιδιοτέλειας.
Την τάισε ντροπή. Τον πότισε ικεσία.
Για μια στιγμή. Σε μια στροφή. Ένα τσιγάρο δρόμος.
Γκρεμός. Και η ζωή της στις εσοχές των βράχων του.
«Είσαι άσχημος δρόμος για μένα» είπε εκείνος.
Δεν αποκρίθηκε. Σαν τον αποζητούσε τον είχε πλάι της.
«Στην φαντασίωση σου» κάποτε της είχε πει.
Πώς να τον έκανε να νοιώσει πόσο γλυκό είναι
το μέλι αν δεν το είχε δοκιμάσει.
Πώς να τον έπειθε για το τίποτα που πόθησε σε εκείνον.
Πώς να έβλεπε την ομορφιά της ανηφοριάς
αν δεν είχε φτάσει στην κορφή του βουνού
κινδυνεύοντας να τσακιστεί…..
Την έθαψε στους πρόποδες του βουνού.
Μέχρι εκεί ήταν ικανός να πάει.
Φοβόταν την αλήθεια της ομορφιάς.
Φοβόταν τους κρημνούς της αγάπης.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-09-2006