Η απουσία είναι το θαύμα που επαναλαμβάνεται

Δημιουργός: bobxaman, Μπάμπης Αμανατίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η κουρτίνα θαρρώ συμπάσχει μαζί μου
γιατί ενώ ο αγέρας φυσά μπαίνει στο δωμάτιο απρόσκλητη
και διώχνει τις ξεχασμένες κακές αναμνήσεις.
Αυτές που ξέφυγαν στο βάθος ταλανίζουν την ύπαρξή μου.
Γιατί; Γιατί να μου το κάνει αυτό σκέφτομαι ,
ταράζοντας τις κατασταλαγμένες θύμισες
στον πάτο της συνείδησής μου;
Δεν μπορώ να σκαρφιστώ στίχους ικανούς
ν' αποδώσω το συναίσθημα
γι αυτό θα τα γράψω με την προσφιλή μου μέθοδο της άμεσης γραφής.
Σκέφτομαι τις ημέρες που καθόμουν δίπλα σου
τις ατέλειωτες στιγμές που έζησα μαζί σου,
νοσταλγώ το βλέμμα σου τη λάμψη σου τη φωνή σου.
Βρισκόμουν εδώ ή όχι;
Ζω σ' ένα όνειρο ή στην αληθινή ζωή;
Είναι οι μνήμες μου ασφαλές καταφύγιο;
Από το παράθυρο μπαίνει φλογερός αέρας
μαζί με ευωδιές νυχτολούλουδου
μπαίνουν επίσης τα άστρα και η σελήνη λίγο πριν αποκοιμηθώ .
Ένας ζωντανός επισκέπτης -μια νυχτοπεταλούδα-
με ξυπνά πριν αποκοιμηθώ ,ένα πλάσμα της νύχτας
ξυπνά το κουρασμένο μου μυαλό την Αυγουστιάτικη νύχτα .
Το επόμενο πρωινό μάζεψες άσπρα βότσαλα να ζωγραφίσεις
σου άρεσε να σχηματίζεις μια καρδιά με βέλος και δυο ονόματα
σε μερικά παρατήρησα ότι υπήρχα κι εγώ,
ζούσες τη ζωή σου μέσα από σύμβολα και απεικονίσεις,
όχι την αληθινή ζωή.
Λέξεις πάνω σε πέτρες ευαισθησία αποτυπωμένη
πάνω σε σκληρούς λευκούς λίθους από ένα χέρι και μια καρδιά πέτρινη.
Ματαιόδοξη ουτοπία εκδηλούμενη με τον χειρότερο τρόπο.
Εδώ θα μείνω στην ήρεμη Ακτή χωρίς τηλέφωνο χωρίς ταχυδρομείο ,
ήρθα εδώ για να ξεχάσω . Ήρθα εδώ γιατί χάθηκε η ελπίδα
βρίσκομαι εδώ προσκολλημένος στη μοναξιά και την ανυπαρξία .
Εδώ καταλαβαίνω την αυγή ,τη νύχτα,τον άνεμο,τη φύση.
Υπάρχει ο Ήλιος όπως υπάρχει παντού αλλά εδώ λάμπει διαφορετικά.
Η απουσία είναι το θαύμα που επαναλαμβάνεται .
Ανάμεσα στην ομίχλη του κόσμου
πετά ένα λευκό περιστέρι σκορπίζοντας ρίγη ελπίδας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-10-2020