Της λύπης το σεντόνι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Ένα ποίημα λύπης, σαν τις μέρες που ζούμε.Φίλοι μου να είστε καλά σας ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τέλειωσαν θεέ μου
οι χαρές.
Που είναι
τα Καλοκαίρια μας,
στα αδειανά τα
χέρια μας.

Μια λύπη, μια σιωπή
μας έρχεται
το δείλι.
Κι` ούτε πουλάκι
δεν πετά,
το μήνυμα
να στείλει.

Ελπίδα ναρ` θει
την Αυγή
για της Άνοιξης
το φεγγάρι.
Τότε θ` ανθίσουν
τα κλαδιά
θ` ανάψουν
όλοι οι φάροι.

Τέλειωσαν θεέ μου
οι χαρές.
Σε μια ψυχρή
οθόνη,
βλέπουμε όλοι
τις βραδιές.
Της λύπης
το σεντόνι!

Κι` είναι ο
πόνος μας βαθύς
βραδιάζει, ξημερώνει.
Για όλους τούτους
τους αμνούς.
Ψυχή μου
είναι οι πόνοι.

Ν` ανάψουμε
από ένα κερί
ένα μικρό καντήλι.
Κι` όλοι να κάνουμε
προσευχή.
όλοι! άγνωστοι
και φίλοι.

Να ξημερώσει
Χαραυγή
με γη σπαρμένη
ανθάκια.
Για να γεμίσει
η ψυχή.
Ανάστασης
κρινάκια.

21-11-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-11-2020