Ότι γράφει

Δημιουργός: agrampeli

Αυτή η ιστορία είναι αληθινη μού τήν διηγηθηκε ένας τρόφιμος γεροκομείου καί έγινε στό πόλεμο τού 1940

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παιδιά εγνωριστήκαμε
είς στόν ανθόν τίς νιότης
μά η πατρίδα μέ καλεί
νά πάω στρατιώτης

Μέ στηλάνε στήν Αίγυπτον
νά πάω νά πολεμήσω
περάσαν χρόνια αρκετά
πίσω γιά νά γυρίσω

Καί πίσω όταν γύρισα
τ΄άχνάρια σου χαθήκαν
σ΄έψαξα εδώ σ΄έψαξα εκεί
μά τίποτα δέν βρήκα

Μετά απ΄αυτό παντρεύτηκα
έκανα καί παιδιά
μά ή μοίρα μού τό έγραψε
ναρθώ στήν ξενιτιά

Πέρασανε χρόνια πολλά
τά ζησα ευτυχισμένα,
μά ό χάρος τήν γυναίκα μου
τήν πήρε από μένα

Μιά μέρα είς τήν τράπεζα
γιά χρήματα πηγαίνω
καί αυτο πού είδαν τά μάτια μου
δέν τό καταλαβαίνω

Σέ είδα εκεί νά στεκέσαι
ολόιδια όπως είσουν,
τά χείλη μου εκλυσανε
δέν μπόρουν νά μιλήσουν

Καί ήρθες εσύ καί μέ ρωτάς
μπορώ νά βοηθήσω?
τά δακρυα μου τρεξάνε
χωρίς νά τά κρατήσω

Σού λέω γειά σου Έλενα
πώς είσαι καί τί κάνεις?
μού λέει Έλενα είναι η μαμά
μήν πάς νά μέ τρελάνεις

Γιά πές μου γιά τήν μάνα σου
πού βρίσκετε παιδί μου
καί αυτή τότες μ΄άπαντισε
στό σπίτι ζεί μαζί μου

Πέθανε ό πατέρας μου
Κι έμεινε μοναχή της
Καί γώ τήν έχω σπίτι μου
νά ζεί μέ τό παιδί της

Τότες εγώ τής ζήτησα
κοντά σου νά μέ φέρει,
καί τήν καρδιά μου δρόσισε
ένα καινούριο αγέρι

Μετά απ΄αυτό μιλήσαμε
δώσαμε εξηγήσεις
καί γώ πάλι σού ζήτησα,
μαζί μου γιά νά ζήσης

Καί παντρευτήκαμε μαζί
μετά σαράντα χρόνια,
αλλά η αγάπη η πρώτη μας
πάντα θά ζεί αώνια

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-09-2006