Και λεν, μας έρχεται γιορτή

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, οι σκέψεις μου, θλιβερές, μα πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, σας ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περνούν οι μέρες.
Γκρίζες, σκοτεινές σαν
τα φυλλοκάρδια μας.
Στόλισαν τους δρόμους
στόλισαν τις πόλεις.
Στόλισα κι` εγώ το χριστουγεννιάτικο δέντρο
δίχως καμία όρεξη.
Είπα να τ` αφήσω στο κουτί του
μα θα έσωζα το κόσμο.
Απέναντι μου αυτό το τοιχείο
μου πνίγει τον αέρα.
Θέλω τόσο πολύ να φύγω
να δραπετεύσω,
από ότι μου πνίγει το λαιμό.
Να πάω να αγοράσω ένα κασκώλ
ένα κάτι
να πάω σ` ένα ταβερνάκι στη θάλασσα
για σουφλέ σοκολάτας στο Mall.
Να δω ζωντανό, χαρούμενο κόσμο.
Αλλά δεν μπορώ
κανείς μας δεν μπορεί.
Έφτιαξα μελομακάρονα κι` αυτά
μια θλίψη έχουν.
Κοιτώ τα φωτάκια που αναβοσβήνουν
και σκέφτομαι, Καλοκαίρια.
Ακρογιαλιές με χρυσή άμμο.
Θέλω να φύγω με τα περιστέρια.
Και περνούν οι μέρες, ανελέητες.
Οι μέρες, της σιωπής και της μελαγχολίας.
Έχουμε οι μισοί Έλληνες Λεξοτανιλ
κι` έχει εκεί απ` έξω, μαγαζιά που κλείνουν,
χρεοκοπούν.
Εργαζόμενοι που απολύονται.
Περνούν οι ώρες.
Απόγευμα 6μμ
Τόσοι νεκροί σήμερα
τόσοι διασωληνομένοι
τόσα νέα κρούσματα.
Μια φωνή εκεί στο μαύρο κουτί
πολλές φωνές, στο άθλιο κουτί.
Με αρρωσταίνουν!!
Θεέ μου πως γίναμε έτσι.
Το ντουβάρι στη θέση του.
Να την κλείσω τη ρημάδα σ` ένα κουτί,
μα δεν θ` αλλάξει η πραγματικότητα.
Και λεν, μας έρχεται γιορτή.

4-12-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-12-2020