στο Μεσουρανημα

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

καποτε βιαζομουν, μονο για μενα
- μα τοτε ενιωσα την γαληνη στην απο,ρριψη του ερωτα

και μονο που εκανα αισθητη την παρουσια μου στην αμφιβολια -




ακόμη απρεπώς φερομαι, περιορίζω, υποτιμώ
απο μενα το μικρότερο και το μεγαλύτερο,
οταν δεν αυτοσαρκαζομαι, σιωπάω, αγαπάω;
ακομη δεν ξερω τι λεω;

ακόμη διαλύομαι στις φιμωτικες δονησεις της κοινωνίας
δίχως να εκ, φράζω αυτό για το οποίο ενσαρκώθηκα;
για το Τίποτα κι από αυτό βρέθηκα ( να με παρατηρώ)
ακόμη μετρώ και συγκρίνω;

ακόμη χάνω χώρο;
είναι πάντα το άφθαρτο που μεσουρανει κι ενορεί, άχρονο
διακριτό τώρα όσο ποτέ στο αθόλωτο βλέμμα
απο τις κλειστές γρίλιες, των διαβρωμένων ματιών μου
την συμπεριφορά μου προς αυτό γράφει ευλαβικά
επάνω μου
κάθε ακολουθία μου με κάθε ανακολουθία μου
μεσα μου αυγάζει
ο δρόμος, διαγραφεται "προσωπικός"
στο ξεφωτο του Κόσμου

φτανει..
μονο μια στιγμη - μια αιωνιοτητα,
στον χαμενο μ,ας χρονο στεγνους
οπως θα μας νοτιζει η αχνα του..
λυγεροκορμα, πυκνα, ευοσμα
εντεταμενα να σταθουμε,
δαση

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-12-2020