πασαλειμματα

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=black]Αν βλεπω το λαθος ιδιο στον καθενα ξανα και ξανα ο μονος που μενει να δω ειναι εγω


Και το αδιαχωριστον ακομη, προυποθετει εναν διαχωρισμο
Καποτε το ευκολο γινεται πετρα το δυσκολο καποτε, γινεται νερο
Ο κανεις μας, κοιτα την αισθηση που αφηνει, καταματα το καθετι,
απο πουθενα δε λειπει.. Κι επειτα το διλημμα εξατμιζεται
Σταση- κινηση αδυνατη δεν υπαρχει μεταξυ περιεχομενου- μορφης συμφωνος σα μετριεται, με τα νερα της φυσης πηγαινει (και αντιστροφως)
Κι επειτα τα ουσιαστικα , περα απο μας που υπολογιζουμε, εμεις ειμαστε,
τα αντικρυστα θα ενωθουν
(με τον εναν ή τον αλλον τροπο)..
Τιποτα δεν ειναι καινουργιο
ακομη η ανθρωποτητα, δεν εχει βιωσει το πρωτογνωρο
την απελευθερια με την ευθυνη για τα δεινα της, το απελευθερο πνευμα της
Και δεν θα γινει δεν γινεται, με υπεκφυγες προφασεις προκαταληψεις εθελοτυφλωσεις, λιμοι.. Απ'το μπουκωμενο στομα της, το λειψο και το κενο..
Ανυπολογιστα τα λημματα, οι λιμες τα λυματα, εμφυλιοι και πολεμοι, οι θυσιες τα θυματα σπονδη στην ματαιοδοξια -
ματαιοπονια και (ποιος θυτης και ποιος θεος) "δεν φταιει κανεις" το καθε της κομματι "εγω μονο" αν δεν πει


Στον Φοβο του καταματα κανεις, κανενα δεν εχει, φοβο













[color=black]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-12-2020