Πομφόλυγες τα όνειρα

Δημιουργός: Νικηφόρος Ουρανός 38

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΠΟΜΦΟΛΥΓΕΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ


Φωτιά είσαι που πύρωσε
και δε μπορεί να σβήσει,
βαθύς καημός που ρίζωσε,
στην έρημή μου ζήση.

Κι αν σώζομαι σε πέλαγος,
με δυνατά μποφόρια,
πνίγομαι σ’ ένα τέναγος,
από τη στενοχώρια.

Τα σχέδιά μου μπλέξανε,
στου ρίσκου την ανέμη,
στα δύσκολα δε στρέξανε
και η ψυχή μου τρέμει.

Σε ατραπούς αδιάβατους,
με όρους απαράβατους,
συνέχεια παρασύρομαι
και ολοένα φθείρομαι.

Πομφόλυγες τα όνειρα,
σκορπήσαν στον αγέρα
και να με δουν αυτόχειρα,
γυρεύουν νύχτα - μέρα.

Εχθροί και φίλοι άσπονδοι,
τη ζήση μου ορίζουν
και ουλαμοί παράσπονδοι,
με περιτριγυρίζουν…

…Που οδηγούν τα μέλλοντα, μαζί και τα παρόντα,
στις όχθες του Αχέροντα, κάτι παμφάγα όντα.
Προς τα εκεί με οδηγεί ένα χλομό αστέρι,
στην αγκαλιά σου μάνα γη, μ’ ένα σταυρό στο χέρι.

Γιώργος Δ. Σ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-12-2020