Λινάρι κι' άσπρο κρίνο

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Για την γραφή, φίλοι μου, σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο λόγος που είναι της γραφής
γερό θεμέλιο, γερό σινάζι
το διαμαντάκι της ψυχής
με εικονοστάσι μοιάζει.

Λόγος απλός του καθενός
συναξάρι κι` ευαγγέλιο.
Λόγος βαθύς, λόγος τρανός
και κοφτερό φραγγέλιο.

Της ρυτίδας το βλέμμα
της νιότης το φιλί
το πιο όμορφο ψέμα.
Πόσο διψάσαμε πολύ!!

Στου σταυρού τη χωματένια σκάλα
λινάρι κι` άσπρο κρίνο,
στα μάτια μας ψιχάλα
στ` αυτιά μας, μαντολίνο.

Κύματα, θάλασσα, πουλιά
κι` εκεί ψηλά στ` αστέρια.
Ο λόγος, κόρφος και θηλιά
κι` ατσάλινα μαχαίρια.

Ένα κλαράκι γιασεμί
του πλάτανου τα κλώνια
γλυκιάς πατρίδας το κερί
κει στα ψηλά τ` αλώνια.

Φάδι, νήμα κι` αργαλειός!!
ο λόγος που υφαίνει
βαθύς, καθάριος ποταμός,
χρυσή κλωστή, σε χτένι.

Ο λόγος, άγιας γραφής
αίμα ζεστό στα χέρια.
Του δικαίου, της τιμής,
τοίχοι και καντηλέρια.

Όλες του κόσμου οι μουσικές
σ` άσπρο μικρό, ένα χαρτί
του έρωτα οι Κυριακές
τα αναπάντητα, γιατί.

Λέξεις αράδα σαν καρφιά
του τετραδιού το ντύμα
δάφνες , η χρυσή σοδειά.
Φράχτες, βάτα και σύρμα.

Ότι θέλει η ψυχή μας
όλα σε μια μικρή πένα,
το μολύβι προσευχή μας!!
χαρακιά για τον καθένα.

Χίλια βιολιά, η ενάτη
ρέκβιεμ και λιτανεία!
Κόκκινη κλωστίτσα Μάρτη,
στα νοσταλγικά θρανία.

27-12-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-12-2020