για το "εν πολέμω

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

η θύμησή σου είναι γλυκιά, μέλι στον ουρανίσκο
ψάχνω μα δεν την βρίσκω
της θλίψης την πηγή
να μ’ ερμηνεύσει δεν μπορεί καμιάς Πυθίας δάφνη
φαίνω, ξυφαίνω αράχνη
στημόνι και πανί

στ’ ονείρου μόνο την αχλή σε σμίγω στην ομίχλη
εσύ μιαν άγρια κίχλη
που ανοίγεις τα φτερά
κι ας ξέρω πως δεν θα μπορώ ποτέ μου πια να σ’ έχω
-αντέχω δεν αντέχω-
ως σ’ είχα μια φορά

και λέω: ποια Δίκτυνα θεά, να μου χει στήσει βρόχια
να είναι τα πρωτοβρόχια
η μόνη μου εποχή;
να ‘ναι πάνω απ’ το μπόι μου τα όνειρα που κάνω
να θέλω όσα δεν φτάνω
ν’ αρχίζω απ’ την αρχή;

μα λέω: τι κι αν ξερνάς φωτιά ,ζωή, δεν θα κιοτέψω
δεν θα παρακαλέσω
δεν θα παραδοθώ
κι αν ειν’ το σώμα μου αχαμνό κι αν στη θωριά σου τρέμω
για κείνο το «εν πολέμω»
αξίζει να χαθώ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-12-2020