Στον Καρυωτάκη

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΣΤΟΝ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ

Εσύ δεν αυτοκτόνησες,
πέθανες απ' αηδία,
και δυστυχώς, δεν έγινε
Πρέβεζα, η κηδεία.

Να ΄ρθούνε ξένοι και γνωστοί
στο σπίτι να σε κλάψουνε,
να πιούνε, γύρω, καθιστοί,
και να το διασκεδάσουνε.

Των κοριτσιών τα δάκρυα
να ξεχειλίσουν κάδο,
ωσάν να καθαρίζουνε
κρεμμύδια, για στιφάδο.

Το νταν…νταν…νταν, το θλιβερό
ν' ακολουθεί η μπάντα,
και του παπά το τυχερό
νά 'ναι…δραχμαί τριάντα.

Ο ψάλτης, λίαν θλιβερά,
το λείψανο να ψάλει,
κι ο κάσμος Μίτρα να ορά
πάνω σ' άδειο κεφάλι.

Οι κάργιες δε να διαλαλούν,
κρώζοντας επιμόνως,
πως έφυγες κι ορφάνεψε
του Παρνασσού ο θρόνος.

Κι ο Μιχαλιός περιχαρής
και λιώμα απ' το πιόμα
να πει: Αν και πολύ μακρύς,
τον σκέπασε το χώμα.

Από αηδία πέθανες, καλέ μου,
κι απ' ανία.
Πλην όμως ζεις!
Η μνήμη σου θα είναι αιωνία.
---------------------
Οι εραστές της ποίησης
θα σε λατρεύουν πάντα.
Δέξου απ' τον Ελπήνορα
μια πενιχρή μπαλάντα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-01-2021