Ο καουμπόι που χάθηκε

Δημιουργός: daponte, Σταύρος

αποσπάσματα από το ομώνυμο κεφάλαιο του βιβλίου "Ημών των ιδίων" του Διονύση Χαριτόπουλου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

" Μπαίνεις στη σκοτεινή αίθουσα και είναι όλοι εκεί, γνωστοί και απολύτως
συγκεκριμένοι· ο σερίφης, ο πληρωμένος πιστολάς, το κορίτσι του σαλούν, ο
ράντσερ, ο χαρτοπαίχτης, οι συμμορίες και πάνω απ' όλους και όλα ο ήρωας.

Αυτός είναι όλο το έργο.
Ο μοναχικός, λιγόλογος άντρας με το χαρακτηριστικό άτρομο βάδισμα και τον δικό
του κώδικα δικαιοσύνης. Δεν έχει τίποτα, εκτός από το άλογο και το όπλο του,
μα ο κόσμος είναι στα πόδια του.

Για τον περιπλανώμενο καουμπόι δεν υπάρχει ανάπαυση, επιστροφή στην ηρεμία ή
κατ' άλλους στην ανούσια καθημερινότητα. Τον μοναχικό άντρα δεν τον περιμένει
σπίτι, γυναίκα και παιδιά· θα συνεχίσει τη μονήρη πορεία του, στην οποία μόνο
μια σφαίρα θα γράψει το τέλος. Κι αν δεν συμβεί στο συγκεκριμένο φιλμ, εύκολα
μαντεύεις ότι θα συμβεί σε κάποιο επόμενο.

Στο γουέστερν ο ήρωας δεν κάνει υπερφυσικά κατορθώματα, που σημαίνει ότι κι ο
θεατής πιθανόν να τα κατάφερνε αν βρισκόταν σε παρόμοια θέση.
Δεν είναι υπερ-άνθρωπος. Είναι υπερ-άντρας.

Τολμά και εμμένει σε αξίες που ο στριμωγμένος άνθρωπος της δουλειάς από φόβο,
ανάγκη ή ιδιοτέλεια εύκολα τις παραμερίζει. Τα εμφανή χαρακτηριστικά του είναι
η γρηγοράδα στο πιστόλι και η ατσάλινη γροθιά. Η υποδόρια γοητεία που ασκεί
όμως στους νέους, και όχι μόνο, είναι πως έχει εμπειρία ζωής, διαβάζει τους
ανθρώπους και διαθέτει αυτό που θεωρείται το άπαν του άντρα:
Ξέρει πώς πρέπει να φερθεί σε κάθε περίπτωση............... "


".............Στην Ελλάδα τα γουέστερν μετέφεραν τη συντριπτικά πιο δυνατή εικόνα του έξω
κόσμου.
Οι Έλληνες θεατές αντίκρισαν ένα μεγαλειώδες επικό τοπίο, έναν κόσμο που κάθε
άλλος που ήξεραν ήταν μπροστά του μικρογραφία. Απέραντες εκτάσεις, άγρια φύση,
πανέμορφα άλογα, αναρίθμητα κοπάδια, σκληροί, αποφασισμένοι άντρες.

Το γουέστερν συνάρπασε τους άντρες και διαόλισε τις γυναίκες.

Για εκείνους ήταν η απόρριψη του αστικού τρόπου ζωής, η Περιπέτεια δίχως
τέλος. Η ανέμελη περιπλάνηση με μόνη συντροφιά το άλογό σου. Ο ρομαντικός
ύπνος στην ύπαιθρο, δίπλα στην αναμμένη φωτιά. Η ελευθερία να επιλέγεις. Η
ανύψωση πάνω από τα μικρά. Η ενασχόληση μόνο με τα μεγάλα και τα δραματικά των
ανθρώπων· την τιμή, την αξιοπρέπεια, τη δικαιοσύνη, τη φιλία, την εκδίκηση.

Για εκείνες ο ήρωας ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε να τους τύχει· ένας
άντρας-ρεμάλι που δεν μπαίνει κάτω από κεραμίδι, κάνει διαρκώς του κεφαλιού
του και δίνει προτεραιότητα σε αξίες που θέτουν σε κίνδυνο τη σπιτική γαλήνη
και τάξη. Κι όμως οι γυναίκες είχαν περίοπτη θέση στα γουέστερν· είναι τα άνθη
της Άγριας Δύσης. Ούτε στις ιπποτικές ταινίες η γυναίκα δεν αντιμετωπίστηκε με
τόσο σεβασμό και αβροφροσύνη........................................................................."

".........Αν, όπως λέει ο Τζορτζ Γκρόντεκ, "ο άντρας είναι άντρας μόνο για λίγα λεπτά
(της στύσης), τον περισσότερο καιρό είναι ένα μικρό αγόρι", το γουέστερν ήταν
το τέλειο αντρικό παραμύθι, αυτό που τον έκανε να ονειρεύεται.

Η ακεραιότητα που συνοδεύει την προσωπική δράση του ήρωα μπορεί να αποπνέει
μια παιδιάστικη διδακτικότητα, αλλά εγγράφεται στη μνήμη σαν ηθική εμπειρία.

Και ενίοτε τύπτει.
Αυτός που θα γινόσουν δεν έγινες· το κύμα αλλού σε ξέρασε και ο καουμπόι που
έκρυβες μέσα σου χάθηκε για πάντα στο σκοτάδι."


https://youtu.be/9ZqZ3is9tpk

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-01-2021