Αγάπη σαν τη θάλασσα

Δημιουργός: Ζωή Α.

Εύχομαι μια καλότυχη & καλοταξιδεμένη Χρονιά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι η Αγάπη σαν θάλασσα απέραντη, γαλήνια ή φουρτουνιασμένη,
στην αγκαλιά της κρύβει και φανερώνει πολλά σε ταξίδια ή ναυάγια,
όπου και αν βρίσκεται, όσο βαθιά κι αν χάνεται,
…δεν πεθαίνει γιατί είναι μαγεμένη…
«Καράβι, καραβάκι … Ζει η αγάπη μου;»
Αλίμονο στον καραβοκύρη που θα πει πως δεν ζει.

Φυσούσε νοτιάς με ανελέητη βροχή, τα σύννεφα ήταν πολύ χαμηλά.
Είχε καταιγίδα, όλη η πλάση πάνω κάτω νερό, ουρανός και θάλασσα ένα.
Άσχημος καιρός, τέτοια φουρτούνα να μη σου τύχει λένε οι ναυτικοί.
Και τότε στο μεσιανό κατάρτι του καϊκιού είδε τα τελώνια.
Κάτι πράσινες φωτιές που έτρεχαν από το κατάρτι, πηδούσαν παντού σ όλο το σκαρί,
ακόμα και πάνω στα χέρια του.
Τρομοκρατήθηκε μα ήρθαν στο νου του οι παλιές ιστορίες που είχε ακούσει από άλλους
…και μετά θυμήθηκε τον καπετάν Αλέξη που τους εξηγούσε
ότι …είναι στατικός ηλεκτρισμός της καταιγίδας που αναφέρεται κι από την εποχή του Ομήρου
…αλλά είχε πει …αν ποτέ σας συμβεί …καλού κακού πείτε δυνατά
«Ζει κυρά μου ζει!!!» και τότε όλοι γελούσαν…
Θα τον έλεγαν τρελό όταν γύριζε στο λιμάνι,
…αλλά κοιτώντας την ανταριασμένη θάλασσα,
την είδε …εκεί πάνω σ ένα άγριο κύμα που θα τον χτυπούσε
… και σίγουρα το σκαρί του δεν θ άντεχε…
Ήταν η Γοργόνα η κυρά της θάλασσας…
«Ζει, κυρά μου, ζει!» φώναξε μ όλη τη δύναμη της φωνής του.
Τα τελώνια γλίστρησαν στο νερό μετά από λίγο
και τα κύματα λες και ημέρεψαν, χαμήλωσαν, έσβησαν …μαγικά…
και η Γοργόνα σαν να του γέλασε και χάθηκε …δεν την ξαναείδε ποτέ…
…αλλά όποτε ταξιδεύει με καταιγίδα πιάνει τον εαυτό του
να της το ψιθυρίζει τραγουδιστά «Ζει η αγάπη σου …ζει!...» …μαγικά…

Τα ερωτικά ξερά κλαδιά
πατάει η μοναξιά μου
απρόσκλητη
ακάλεστη
μπαίνει μες την καρδιά μου

Του ερωτά σου το νερό
ποθώ και αργοσβήνω
καίγομαι
πάλι χάνομαι
κι ενώ διψώ δεν πίνω

Μα είναι η αγάπη θάλασσα
Γοργόνα μαγεμένη
όπου θα πας
όπου βρεθείς
κοντά μου θα σε φέρνει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-01-2021