Αέναη μάχη

Δημιουργός: Ισάρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το έληξες και αυτό, όπως έληξες και άλλα.
Το έληξες γιατί το ήθελες. Σκόπιμα, συνειδητά.
Το έληξες, γιατί, κάτι δεν ήθελες να το ζήσεις.
Ή γιατί κάτι ήθελες να το ζήσεις.
Ή και τα δύο. Γνωρίζεις άραγε;

Ακόμη και η πέτρα σπάει, κονιορτοποιείται, γίνεται σκόνη.
Το σίδερο, μες τη φωτιά λιώνει.
Πώς να αντέξει η έρμη η καρδιά που αλέθεται συνεχώς,
στις μυλόπετρες του χρόνου και των γεγονότων;
Πώς να αντέξει ο νους,
στη φωτιά που τον κατακαίει καθημερινά ανηλεώς;

Λιωμένο σίδερο και σκόνη,
πλάθονται τα δυο τους ,γίνονται ένα σώμα,
με βάρος μεγάλο, ασήκωτο.
Υποχρεωμένος από θεό και ανθρώπους,
την κυλάς ξανά και ξανά, στην ανηφόρα της ζωής .
Αυτή, σαν Σφίγγα, λίγο πριν το τέλος της ανηφόρας ,
σε ρωτά αινιγματικά για τον άνθρωπο.
Τι ειρωνεία!
Ο βασανιστής να σε ρωτά για το βάσανο στο οποίο σε υποβάλλει!
Μα εσύ, ξέρεις την απάντηση και συνεχίζεις, και συνεχίζεις…..

Κάτι το ορατό, κάτι το αδιόρατο,
πάντα θα σε γοητεύει, πάντα θα σε απογοητεύει.
Τα δυο τους αντιμάχονται, σε μια μάχη αέναη.
Σε μια μάχη, δίχως νικητή. Χωρίς τέλος.

Αφορμές και αιτίες, για τη μάχη,
αν δεν υπάρχουν, ανακαλύπτονται.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-01-2021