Τίτλος: Θα γραφεί στο τέλος (1)

Δημιουργός: Gitana mia, Γ.Τ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Kαθώς το ταξί ξεμάκραινε η Ουρανία συνέχισε να κοιτά το πατρικό της. Θύμισες ξαναγύρισαν. Ο μικρός κήπος κοντά στην εξώπορτα του σπιτιού δεν υπήρχε πια. Όμως καθώς κοίταζε στο άδειο πια σημείο ξεμύτησε ένα προσωπάκι γλυκό μέσα απ τις φυλλωσιές. Έτσι! Οπως ήταν παλιά ο κήπος. Γύρω γύρω περιφραγμένο ένα κομμάτι γης, πνιγμένο στις σκουλαρικιές, στα τριαντάφυλλα, στις μολόχες.
Η Ουρανίτσα, έτσι την αποκαλούσαν μικρούλα, παίρνει μια βαθιά ανάσα και νιώθει ακόμη τη μυρωδιά των λουλουδιών. Και κάπου εκεί βλέπει ένα μικρό κορίτσι να απλώνει ρούχα και να ξαπλώνει επάνω τους κλείνοντας τα μάτια και ρεμβάζοντας ευτυχισμένη. Ο κήπος ήταν το καταφύγι της. Σα μάλωνε με τη μάνα της μάζευε τα υπάρχοντα της. Λίγα ρουχαλάκια σε μια σακούλα του μπακάλη, δήλωνε με στόμφο πως φεύγει και κατέφευγε σε κείνο τον μικρό κήπο. Χρόνια αργότερα σαν άκουσε το Μάριο Φραγκούλη να τραγουδά «τον εαυτό του παιδί» ο νους γύριζε σε κείνο το μικρό της καταφύγι.

(Συνεχίζεται )

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-02-2021