Αδικαιολόγητο Αντίο

Δημιουργός: Ζωή Α.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αντίο!!!
…μια λεξούλα τόσο μικρή που σέρνει ξοπίσω της
μια τόσο μεγάλη «αδικαιολόγητη» απώλεια …με γεύση πικρό φαρμάκι.
Ξεφυτρώνει μέσα σου ένα αιμοβόρο (ΞΕ) που πληγώνει όλα τα λόγια
και ξεκολλάει την αγκαλιά, ξεγυμνώνει την αγάπη...
…ξεφεύγει, ξεχωρίζει, ξεκόβει, ξεριζώνει, ξεγράφει, ξεχνάει…
Κι αν δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν;
αλλά δεν ισχύει το ίδιο για εκείνον ...και δεν μπορείς να ξοδεύεσαι πια,
…ξέρεις πώς ήρθε η στιγμή να πέσουν οι τίτλοι τέλους.
Λες "αντίο" και σε εσένα, σε αυτό ακριβώς που είσαι εκείνη τη στιγμή,
που ποτέ ξανά δεν θα νιώσεις το ίδιο ακριβώς συναίσθημα…
Κι αν δεν μπορείς να τον ξεχάσεις; να φανταστείς την ζωή σου χωρίς εκείνον;
…κρύβεις τις πληγές σου πίσω από ένα ξεφτισμένο χαμόγελο και συνεχίζεις;
Ξεμακραίνεις …θα ξεγελάσεις τον καιρό …θα τον ξεπεράσεις…
Μάθε ν αγαπάς αυτούς που δεν ξεκλέβουν, δεν πληγώνουν την αγάπη (λένε),
…όμως η καρδιά σου είχε ξεμείνει… στην σκέψη του!!!


Αδικαιολόγητο αντίο
έριξες στο δρόμο της καρδιάς
και χάθηκες
Αν βαθιά ρίζωσε
η θλίψη εκείνης της βραδιάς
δεν νοιάστηκες

Μόνο η θάλασσα
μπορεί ν αντέξει την φωτιά
που άναψες
Το καλοκαίρι πνίγηκε
στου έρωτα την άνυδρη ματιά
με πλάνεψες

Στα καλντερίμια
της ψυχής πένθιμη σιωπηλή κραυγή
πως φώλιασε;
Μες του μυαλού
τον ουρανό μια θολωμένη πάλι αυγή
με τρόμαξε…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-02-2021