Μοναξιά μου

Δημιουργός: Λύχνος του Αλλαδίνου

Στοιχειωμένες σκέψεις του παρελθόντος...μοναξιά μου όλα!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γνώριμο το συναίσθημα
Απ’ τα παλιά σου χρόνια
Γνώριμες κι οι ελπίδες σου
Που στοίχειωσαν αιώνια.

Μια όαση στην έρημο,
Με νότες – παραισθήσεις
Ψάχνεις να βρεις στον έρωτα
Στις λίγες αναμνήσεις.

Σαν ξωτικό να κουβαλάς
Μία σιωπή απ΄ τα βάθη
Κάποιας ψυχής που τριγυρνά
Τον κόσμο για να μάθει.

Να ζεις μέσα στο όνειρο
Πού’ χεις μεσ' την ψυχή σου
Ή να ακούσεις την φωνή
Που λέει «παραιτήσου».

Στη λήθη χάνεσαι νωρίς
Και ακούς απ΄ τη φωνή σου
Της μοναξιάς σου την ηχώ
Στην έρημη ζωή σου.

Μοιάζουν οι νότες σιωπηλές
Κι οι δρόμοι σου στενεύουν
Και πια δεν ψάχνεις , δεν ρωτάς
Γι΄ αυτούς που σε πιστεύουν.

Στη δίκη που έστησαν αυτοί
Οι φίλοι κι οι γνωστοί σου
Στέκεις μονάχος σιωπηλός
Μπροστά στο δικαστή σου.

Κι είναι το τέλος σου αυτό
Που μου ‘λεγες θα ζήσεις
Και του Ιούδα το φιλί
Πήρες πριν ξεψυχήσεις…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-09-2006