Οι καταρράκτες του Ζαμβέζη

Δημιουργός: Επίκτητος, Πάρις Πλατανιώτης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ζω για χάρη της ασυναγώνιστης ομορφιάς ενός κοριτσιού
τα μάτια της είναι η πατρίδα του κεραυνού
καθρέφτες αυτού του κόσμου και το δάκρυ της
η σιωπή που μιλάει στις καταιγίδες χωρίς άνεμο,
σαν θάλασσα χωρίς κύματα, φυλακισμένα πουλιά του Αμαζονίου ,
Το έντονο άρωμα της σάρκας της τα μπλε των ματιών της
μοιάζουν με ουρανό σαν τους καταρράκτες του Ζαμβέζη ,
το γαλάζιο καθαρό ποτάμι που χύνεται στη θάλασσα
και την πλουτίζει με τ' αρώματά της ,σαν γλυκός αέρας του πρωίου
από τα βουνά η αναπνοή της,ώριμη γυναίκα των δεκαοκτώ χρονών της.
Ανοίγω τα χείλη γονατιστός στην εύοσμη υγρασία του σώματός της
που σφύζει αμείλικτα χωρίς όρια τη γύμνια του.
Η θέαση του στήθους της γεννά επιθυμία τέλεσης ερωτικού ποιήματος,
ποιήματος πόθου συνειρμό πάθους.
Ο ήλιος περνά μέσα της φωτίζει το γυμνό σώμα δημιουργώντας
υπερφωτισμένη σιλουέτα στο αρνητικό που βρίσκεται μέσα μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-03-2021