Ανθισμένη Αμυγδαλιά

Δημιουργός: Ζωή Α.

Καλό Μήνα Ανθισμένο!!! https://padisy.gr/20-amygdalies-anthizoun-ston-kamva-diasi/

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νύφη ομορφούλα μυγδαλιά
της Άνοιξης μου πρώτη εικόνα
στολίσου αγάπης νέα ζωή
να διώξεις πάλι το χειμώνα

Κι αν βρεις ανέμους με βροχή
κι αν πέσει πάνω σου άσπρο χιόνι
φέρνεις προμήνυμα ήλιου φως
ξυπνάς ελπίδας χελιδόνι

Κερνάς μπουμπούκια ροδινά
απλώνεις άνθη μυρωμένα
νάσουν του ονείρου αγκαλιά
νάκλεινες μέσα σου κι εμένα...


[I]«Είπα στην αμυγδαλιά, μίλησέ µου για το Θεό. Και η αμυγδαλιά άνθισε» Ν.Καζαντζάκης[/I]

Βρέχει, χιονίζει, στέκει πάντα όμορφη και ανθισμένη μέσα στο ξεροβόρι του χειμώνα,
σαν να ειδοποιεί τους ανθρώπους πως σιγά- σιγά θα ξεπροβάλλει η άνοιξη.
Η απερίσκεπτη «νυφούλα του χιονιά», για ποιητές, ζωγράφους, μουσικούς…
«Αυτό που ξυπνάει» έτσι τη λένε στην πατρίδα της την Μεσοποταμία,
γιατί είναι ένα από τα πρώτα δέντρα που ανθίζουν στα τέλη του χειμώνα,
είναι το μήνυμα της αναγέννησης και της ελπίδας για τη νέα ζωή,
που μας δίνει λίγο χρώμα ανθίζοντας μέσα στο καταχείμωνο
και λίγο πριν από την εποχή που η Περσεφόνη ανεβαίνει στον πάνω κόσμο
και βγαίνοντας στον ήλιο φέρνει την ανανέωση της νεκρής φύσης.
Πολλοί μύθοι προσπάθησαν να εξηγήσουν το παράκαιρο
και παράτολμο άνθισμά της, μιλώντας για την ελπίδα, για την άδολη αγάπη
και τον αγνό έρωτα, …χωρίς όμως αίσιο τέλος…

[I]«Ο επικρατέστερος μύθος έρχεται από την εποχή των Τρωικών Πολέμων,
όταν ο Δημοφώντας, γιός του ξακουστού Θησέα,
ερωτεύτηκε την πριγκίπισσα της Θράκης, τη Φυλλίδα και παντρεύτηκαν.
Όμως ο νεαρός Αθηναίος πρίγκιπας νοσταλγούσε τον τόπο του
και ήρθε στην Αθήνα για να δει την οικογένειά του,
ενώ η Φυλλίδα παρέμεινε στη Θράκη, προσμένοντας τον να γυρίσει.
Αλλά ο Δημοφώντας αργούσε και έτσι η πριγκίπισσα μαράζωνε
ώσπου πέθανε από την θλίψη της.
Η καρτερικότητα και η αγάπη της συγκίνησε τους θεούς
και τη μεταμόρφωσαν σε ένα πανέμορφο, λυγερόκορμο δέντρο.
Όταν ο γιος του Θησέα επέστρεψε και βρήκε την αγαπημένη του
σαν δέντρο γυμνό στο σημείο του αποχαιρετισμού τους,
με τα κλαδιά να παρασέρνονται στη δίνη του χειμώνα,
η καρδιά του πνίγηκε από τις ενοχές, αγκάλιασε κλαίγοντας την πριγκίπισσα του
και σαν από θαύμα, η ζωή πλημμύρισε το άψυχο ξύλο
και άνθισαν πάνω του χιλιάδες μικρά λευκά άνθη με υπέροχο ντελικάτο άρωμα».[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-04-2021