Ύστατο βράδυ

Δημιουργός: Ουτοπία, Πόλυ

Στα μάτια κάποιων ίσως φανεί υπερβολικά δραματικό. Το έγραψα με μεγάλη πίκρα το 2006. Πίκρα για όσους δε δέχονταν την αλήθεια της ψυχής μου που ήταν κομματιασμένη. Και με κατέκριναν.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στα Τάρταρα που μ' έστειλαν το θάνατο αρνιέμαι
μέσα στην κρύα τη σιωπή σκοτάδι βασιλεύει
θαμμένη στα συντρίμμια μου τη μοίρα καταριέμαι
και τη ζωή που άφησα η ανάμνηση στοχεύει.

Άνθη ροδιάς στολίζουνε της πίστης μου το ξύλο
κάποια φτερά απέμειναν απ' το μοιραίο ταξίδι
μίας Ιθάκης που 'ψαχνα ορμώμενη απ’ το θρύλο
για να ιδώ πόσα η ζωή κατάβαθά της κρύβει.

Δεν πήρε ο Ορφέας μου τη λύρα να πλανέψει
κείνα τα άγρια θεριά που ακόμα πολεμάνε
κι έτσι γυμνός απέμεινε ο νους μου να παλέψει
τις ώρες που τα άστρα του με βέλη τα χτυπάνε.

Ανθρώπων άγρυπνων φωνές ακούω και κραυγάζω
άναρθρες λέξεις σε σιωπές, ικέτης στην αξία
πώς εκατάντησες ψυχή που αιώνια σε θαυμάζω
κι απο την πένα σου έσταξε η μισαλλοδοξία;

Πού ζουν οι αναμάρτητοι τους λίθους που κρατούνε
ρωτώ κι απάντηση ζητώ αδέρφια μου στον Άδη
μα δε μου αποκρίνεται ουδείς, όλα σιωπούνε
και μάτωσ’ η αλήθεια μου στο ύστατό της βράδυ.

2006
Πόλυ ⚘

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-04-2021