O Καθρέφτης μου (μέρος πρώτο)

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>O Καθρέφτης μου (μέρος πρώτο)</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>O Καθρέφτης μου (μέρος πρώτο)</b><p>Δημιουργός: Νίνο Αυγέρης, <i>Αντώνης </i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Πιστεύω στις «Στιγμές» που σου αλλάζουν την ζωή! Είναι 8 είναι Κυριακή και απέναντι μου εχω τον καθρέφτη! Στο ράδιο παίζει το «Αν» τον κοιτάζω και αναρωτιέμαι, ο καθρέφτης μου τι σκέφτεται; Τι νιώθει;<br />
<br />
Όλα αυτά ο «καθρέφτης μου»!<br />
Ας τα πάρουμε από την αρχή!<br />
<br />
Βρίσκομαι στην διαδρομή για το κέντρο, κάνει αφόρητη ζέστη, μέχρι που φτάνω στον προορισμό μου! Δε ξέρω γιατί είμαι εκεί. Δε ξέρω γιατι ήρθα! Θες η καρδιά μου; Η ψυχή μου; Θες η δίψα μου για νύχτες με αστέρια και αγκαλιές! Κάτι με έσπρωξε εκεί, κάτι μου έβαλε ρόδες στα πόδια, ένιωθα ότι είμαι έτοιμος να συναντήσω τον «καθρέφτη μου!» δε ξερω αν αυτό λέγετε και «Αδερφές ψυχές» η ακόμα και το «άλλο μου μισό», ο ήλιος με εχει νταλακιάσει και βλέπω τον καθρέφτη μου από μακριά να φτάνει προς το μέρος μου, στα χέρια του κρατούσε μία σακούλα, με όνειρα και δημιουργίες! Ο ήλιος συνεχίζει να με νταλακιάζει προχωρήσαμε μαζί σε μία διαδρομή χωρίς αυτό που λένε αμηχανία! Ήταν από τις λίγες φορές που ένιωθα μία όμορφη σιγουριά!<br />
<br />
Πέρναγα δύσκολες ώρες! Η φωνή μου έχει χαθεί και έπρεπε να κάνω αφωνία για πέντε μέρες! Οξεία φαρυγγίτιδα είπαν οι γιατροί. Ούτε τραγουδάω, ούτε μιλάω, ούτε λαλάω! Η σιωπή μου δεν ήταν απαντήσεις, αλλά ούτε και χρυσός! Ωστόσο εγω αποφάσισα να έρθω! Να φανταστείς λίγες μέρες πριν, πήρα τους ανθρώπους μου και τους είπα “σ αγαπω” γιατι ίσως να μη μπορώ να ξανά μιλήσω! Οι πληγές που έχω στην πλάτη μου στην καρδιά μου στην ψυχή μου, καλύφθηκαν απο τις σκέψης σου!<br />
Πονάνε δε θα το κρύψω! Αλλά!<br />
<br />
Ακολούθησα την καρδιά μου σε μία νέα διαδρομή και ας ειμαι κουρασμένος και διαμελισμένος! Λίγο πριν ξεκινήσω για να έρθω, έκατσα σε μία καρέκλα, χάιδεψα το μέρος της καρδιάς μου και είπα: “τι έχεις να χάσεις; ξύπνα, ξύπνα και πήγαινε, ο πόνος δε σου πάει καρδια μου!!”<br />
<br />
Πάω για καφέ με έναν άνθρωπο και δε μπορώ να μιλήσω! Τραγελαφικό!<br />
<br />
Μετά τον καφέ δώσαμε ραντεβού για την επόμενη φορά! Θα ήταν το βράδυ; θα ήταν σε ένα μήνα! Θα ερχόταν!<br />
<br />
Το μόνο που ήξερα είναι οτι όλο το καλοκαίρι το περάσαμε με μήνυματα και φωτογραφίες κάθε δέκα λεπτά! Οι γύρο μας μας βρίζανε αλλά εμείς είμασταν στον δικό μας τον κόσμο!<br />
<br />
Τι όmορφος αυτός ο κόσμος!<br />
<br />
Συνεχίζετε! <p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-04-2021</td><td valign=top></td></table><br />