Μες στις πλάκες, στη σπηλιά

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, ένας δρόμος η ζωή μας, να είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα εισιτήριο διαρκείας θα βγάλω
θα φύγω, θα ταξιδέψω, θα χαθώ
δεν θέλω, τίποτα, τίποτα άλλο
μες στα φεγγάρια σαν βρεθώ.

Δεν θα` χω δάκρυα ποταμούς
σημάδια, για την αγάπη,
θα` μαι σε χρόνους μακρινούς
μακριά, απ` τ` ανθρώπινα τα πάθη.

Εκεί θα ζω, στο πουθενά
μ` ένα φορτίο αναμνήσεις
μες του μυαλού μου τα κενά,
δεν θα ζητώ τις λύσεις.

Θα` χω τριανταφυλλένια χρώματα
να βάφω τα καθημερινά
και ροδαμάκια αρώματα
μες στα φεγγάρια, δειλινά.

Ρομαντική την ύπαρξη μου
χαραυγές, άστρα φωτεινά
για να βουτάω την ψυχή μου,
σ` ότι δεν με πονά.

Ένα εισιτήριο διαρκείας, προσεχώς
μ` ένα κατάλευκο φουστάνι,
να βλέπω λαμπερό ένα φως
από θαλάσσης πυροφάνι.

Μπορεί, να χαθώ στα κύματα
μπορεί, σε σκήτη, σε σπηλιά,
όπου με παν τα βήματα
μπορεί, με τα πουλιά.

Θα ταξιδέψω, θα χαθώ
κι` αφήνω πίσω τη πληγή
κει στα περβόλια θα βρεθώ,
θα λέω, αγάπησα στη γη.

Βαθιά πληγή τ` ανθρωπινά
ταξίδεψα να τα μερέψω
κείνα τα γκρίζα δειλινά
δεν μπόρεσα ν` αντέξω.

Στα φεγγάρια, στις κορφές
έχω ελευθερίας πτήση,
κοίτα με, με μουσικές
χορό στ` αλήθεια έχω στήσει.

Μ` άσπρο, κάτασπρο φουστάνι
της εβδόμης τα βιολιά!!
Βγήκα φως μου στο σεργιάνι,
μες στις πλάκες, στη σπηλιά.

23-4-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-04-2021