Σε χρειάζομαι

Δημιουργός: Ζωή Α.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νοιάζομαι για σένα ακόμα
κόβει η σκέψη σα γυαλί
κι απόψε στην υπερβολή
σαν υπνοβάτης η τρελή
μες το σκοτάδι…

Νοιώθω τα χείλη σου στο στόμα
ψέμα εσύ δεν είσαι πια εδώ
ακάλεστο το όνειρο μισό
να σε ξεχάσω δεν μπορώ
βαθύ σημάδι…

Νύχτωσε πάλι κι είμαι λιώμα
για σένα δε θα κοιμηθώ
θέλω να μάθεις τι περνώ
απεγνωσμένα σε ζητώ
άλλο ένα βράδυ…

Ναι …αναπολώ & ομολογώ
…μόνο για σένα Νοιάζομαι
Σ αγαπώ και σε χρειάζομαι...

[I]Η ανώριμη αγάπη λέει «σ αγαπώ επειδή σε χρειάζομαι»
Η ώριμη αγάπη λέει «σε χρειάζομαι επειδή σ αγαπώ»(Έρικ Φρόμ)[/I]

Πως γίνεται να χωρίζουν οι ζωές; Σίγουρα προχωράνε, αλλάζουν, εξελίσσονται…
Και οι αμέτρητες οι στιγμές σας; τα γέλια, τα φιλιά, τα χάδια, ο έρωτας;
Όταν ερχόταν το όνομά του στα χείλη σου, φώτιζε το πρόσωπό σου…
Ούτε μια μέρα δεν άντεχες μακριά του …ούτε λίγες ώρες…
Ταυτίζονταν, ακούγονταν οι σκέψεις σας μαζί και πάντα η τελευταία κλήση ήταν δική του…
κι όταν σκεφτόσουν το αύριο έβαζες δίπλα-δίπλα τα δύο σας χαμογέλα.
Και κάποτε ο κόσμος δυσκολεύει. Αλλάζουν οι μέρες, οι ώρες, οι πόλεις, οι άνθρωποι.
Δεν τη χωράει ο τόπος τη σχέση αυτή, ή μάλλον δεν τη χωράει το πρόγραμμα.
Το πρόγραμμα …ναι …σιγά-σιγά οι αντοχές-συμβιβασμοί λιγοστεύουν,
δεν είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε τόσα πολλά.
Μπαίνει η ζωή ανάμεσα μας, σπουδές, καριέρα, δουλειά…
και μας απομακρύνουν κι ας είχαμε πει πως κάτι τέτοιο δε θα συνέβαινε ποτέ.
Κι αν μπει στη μέση και η απόσταση …που πιο εύκολα αυξάνεται παρά μικραίνει;

Όμως …είναι κάποια βράδια …με σιωπή και σκέψεις που γυρνούν πίσω και αναπολούν…
Πηγαίνει η θύμηση μόνη της σ’ εκείνον, θέλεις-δε θέλεις.
Σε τρώει μέσα σου, δεν μπορείς να μείνεις απαθής.
Βγαίνουν στην επιφάνεια εκείνα τα παλιά θαμμένα συναισθήματα,
…μήπως γιατί έχουν βαθιές τις ρίζες μέσα σου;
Αναρωτιέσαι πώς γίνεται να ζεις χωριστά απ’ αυτόν
…που κάποτε υπήρξε το άλφα και το ωμέγα σου;
Κρύβει μια βαθιά πίκρα μέσα της αυτή η αναπόληση…
Σκέφτεσαι όλα τα τότε όμορφα που τελείωσαν …και αν; τα εκτίμησες όσο τους άξιζαν…
…και πόσο πολύ; σε πονάει που δε θα ξαναέρθουν…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-04-2021